________________
चतुर्थः प्रस्तावः ।
१८५
तच्छ्रुत्वा भूपतिः क्रुद्धो दध्यो तस्य दुरात्मनः । पश्य दुश्चरितं कीदृक् स्फुटं मिथ्याऽभिभाषिणः ॥ ८२ ॥ गुह्यं कस्यापि नाख्येयमित्युदित्वा पुरो मम । सदैव कथयामास देव्याः खोकर्षलम्पटः ॥ ८३ ॥ प्रच्छन्न मारणीयोऽयं तन्मया मर्मभाषकः । इति ध्यात्वाऽऽरक्षकस्य शिक्षां तां प्रददौ नृपः ॥ ८४ ॥ तेन व्यापादितः सोऽथ निजगह मुपागतः । सिद्धं तद् देव ! ते कार्य भर्तश्चेति निवेदितम् ॥ ८५ ॥ अन्य स्मिंश्च दिने देवी पप्रच्छ जगतीपतिम् । शुभकरबटुर्नाथ ! दृश्यते नाधुना कथम् ? ॥ ८६ ॥ बमाण भूपतिस्तस्य ग्राह्यं नामापि न प्रिये ! । सोचेऽपराडं किं तेन तव देव ! महात्मना ? ॥ ८७ ॥ ततस्त विषये राज्ञा स्वाभिप्राये निवेदिते । 'तयोक्तं न ममाऽऽख्यातं तेनेदं सिंहमारणम् ॥ ८८ ॥ किं तु दृष्टं मयैवेदं प्रामादे सप्तभूमिके । आरूढया कौतुकेन नास्य दोषोऽत्र कश्चन ॥ ८८ ॥ देव ! सत्यं समाख्याहि किं जीवति मृतोऽथ स: ? । इति पृष्टे तया भूपो भूयः सानुभयोऽवदत् ॥ ८ ॥ अकार्य हा ! मया देवि ! कृतमद्य महत्तरम् । यदसौ घातितः सर्वगुण रत्न निधिबटुः ॥ २१
(१) ड त द देव्योकम् ।
(१) ः ममाख्या-1
