________________
योगशास्त्रम्
तृतीय प्रकाशा
1५१०॥
१पञ्चक्खाणम्मि कए आसवदाराई हुंति पिहिआई । आसवदारपिहाणे तण्हावुच्छेअणं होइ ॥१॥ तण्हावुच्छेएण य अउलोवसमो भवे मणुस्साणं । अउलोवसमेण पुणो पञ्चक्खाणं हवइ सुद्धं ॥२॥ तत्तो चरित्तधम्मो कम्मविवेगो अपुवकरणं च । तत्तो केवलणाणं सासयसोक्खो तओ मोक्खो ॥३॥
न चावश्यकर्तव्यमावश्यकं चैत्यवन्दनाघेव श्रावकस्य, न पइविधमिति वक्तुं युक्तम्, २समणेण सावरण य अवस्सकायब्वयं हवइ जम्हा अंता अहोनिसिस्सय तम्हा आवस्सयं नाम ॥१॥ इत्यागमे श्रावकं प्रत्यावश्यकस्योक्तत्वात् । न चात्र चैत्यवन्दनायेवावश्यकं वक्तपुचितम्, अंतो अहो निसिस्स य' इति कालद्वयाभिधानात्, चैत्यवन्दनस्य च त्रैकालिकत्वेनोक्तत्वात् । अनुयोगद्वारेष्वपि ३जणं समणो वा समणी वा सावए वा साविया वा तच्चित्ते तम्मणे तल्लेसे तदहोवउत्ते तदप्पियकरणे तब्भावणाभाविए उभओकालं आवम्सयं करेइ, से तं लोउत्तरिमं भावावस्सयं इति वचनात् श्रावकस्याप्यावश्यकमुक्तमेव । ततः कृतषइविधाव(१) प्रत्याख्याने कृते आस्रवद्वाराणि भवन्ति पिहितानि । आस्रवद्वारपिधाने तृष्णाव्युच्छेदनं भवति ॥१॥
तृष्णाव्युच्छेदेन चातुलोपशमो भवेद् मनुष्याणां । अतुल पशमेन पुनः प्रत्याख्यानं भवति शुद्धम् ।।२।।
ततश्चारित्रधर्मः कर्मविपाकोऽपूर्वकरण च ततः केवलज्ञानं शाश्वतसौख्यस्ततो मोक्षः ॥३॥ (२) श्रमणेन श्रावकेण चावश्यकर्तव्यकं भवति यस्मात् । अन्तेऽहो निशश्च तस्मादावश्यकं नाम ॥१॥ (३) यत् श्रमणो वा श्रमणी वा श्रावको वा श्राविका वा तच्चित्तस्तन्मनास्तल्लेश्यस्तदर्थोपयुक्तस्तदपितकर
णस्तद्भावनाभावित उभयकालमावश्यकं कुर्यात् , तल्लोकोत्तरं भावावश्यकम् ।
॥५१०॥
