________________
[२३
रिसिदत्ताचरिए पढमं पव्वं ॥]
बहुविहमणिचुण्णेहिं, वरकंचणसोहियाउ रम्माउ । रंगावलीउ सहसा, तत्थ य पवराउ रइयाउ ।।२४७॥ पउरामोएहिं तहा, वरेहि कुसुमेहिं पंचवण्णेहिं । पयरो कओऽभिरामो, छप्पयगणसेविओ पवरो ॥२४८।। बहुविहमणिरयणेहिं, कंचण-वरतगरवच्छकुसुमेहिं । तत्थ वि पट्टच्चणिया, निम्मविया नेत्तपट्टेहिं ।।२४९॥ कप्पूर-तुरुक्केहि, कत्थूरिय-चंदणेहिं पवरेहिं । पज्जालियाउ तत्थ य, पवराओ धूयघडियाओ ।।२५०॥ जावेवं सो पूर्य, करेइ तो तावसो फलविहत्थो । अडवीओ गंतूणं, संपत्तो आसमपयम्मि ॥२५१॥ अब्भुट्ठिओ य नमिओ, परियणसहिएण सो कुमारेणं । उचियाऽऽसणे निविट्ठो आसीवायं करेऊणं ॥२५२॥ गमिऊण थोवं वेलं, विणविओ सो इमं कुमारेणं । भयवं ! कुणसु पसायं, मज्झं आहारगहणेणं ॥२५३॥ भणिओ य तावसेणं रायसुओ, पुत्त ! सुणह मह वयणं । मोत्तूण कंद-मूले, जईणं नो कप्पइ अण्णं ॥२५४॥ सोऊण इमं वयणं, नमिऊणं तावसस्स कमजुयलं । परियणसहिओ चलिओ निययाऽऽवासस्स सो कुमरो ॥२५५।। वीसज्जियसयलजणो, तं बालं पुण्णिमिदुसमवयणं । दुमअंतरे निलुक्को, पेच्छइ आहारकालम्मि ॥२५६॥ दट्ठण य तं बालं, गओ कुमारो नियम्मि आवासे । मज्जियभुत्तो य पुणो, रिसिसयासम्मि तो एइ ॥२५७।। नमिऊण रिसिवरं तं, उवविट्ठो भणइ सो इमं कुमारो । 'तुह पायदंसणेणं, भयवं मह होइ संतोसो' ॥२५८।। तेण वि रिसिणा भणिओ, सुसागयं भद्द ! तुज्झ होउ त्ति । गमिण थोववेलं, गओ कुमारो नियावासं ॥२५९॥
25
D:\amarata.pm5\3rd proof
