________________
रिसिदत्ताचरिए
तइज्ज पव्वं ॥ [श्वपाकैर्ऋषिदत्तायाः श्मशाने नयनम्]
अह सा भयसंभंता, रिसिदत्ता तेहिं पाणपुरिसेहिं । केसेहि गेण्हिऊणं, पकड्डिया रायमग्गेणं ॥१॥ कणवीरकुसुममाला-ऽलंबिया, तेहिं पाणपुरिसेहिं । तीए सिरोहराए, सरावमाला तहा बीया ॥२॥ वज्जंतडिडिमेणं, उग्धोसंता य 'रक्खसी एसा' । रासहपट्ठिविलग्गा, दीसंती नयरलोएहिं ॥३॥ खर-फरुस-निट्ठरेहिं, वयणेहिं ताडिऊण पाणेहिं । पुरवरमज्झेणं सा, भमाडिऊणं(उं णं?) समाढत्ता ॥४॥ तं असरणं अणाहं, हम्मंतं तेहिं पाणपुरिसेहिं । दट्ठण नयरलोओ जंपेउं एवमाढत्तो ।।५।। हा दुट्टकयं रण्णा, इमाएँ मुद्धाएँ अइवभोलाए । रूव-गुणनिहाणाए, वज्झाएसं कुणंतेणं ॥६॥ 'इए वरं खु लोओ विणासिउ' मा इमा वरा बाला । जेणेमाइविहूणं, नयरं न हु भाइ एयं' ति ॥७॥ रयणी जह ससिरहिया, न सोहए जह मुहं नयणवज्जं । नलिणिविहूणं सरं, न तईए विणा इमं नयरं ॥८॥ हा सरणविहूणमिमं, जुवईरयणं मुहुत्तमित्तेणं । जाही निरत्थयं चिय, रयणं व कुपट्टणावडियं ॥९॥ उं जह दीसइ एसा, धवलऽच्छी सरलकोमलसरीरा । ता एस असंतो च्चिय ईए आलोइमो जाउ ॥१०॥
