________________
५०]
[ऋषिदत्ताचरित्रसंग्रहः ॥ जेण इमा इह जुत्ती, चिट्ठइ ओसीसगे इमं मंसं । सा एवि मज्झ छुरिया, रुहिरेणं चेव अवलित्ता ॥१७५।। अण्णं पि एत्थ भवणे तइयं नो अस्थि माणुसं किं पि । जस्सोवरि किल संका, कीरइ अण्णस्स कस्स वि ॥१७६।। रिसिदत्ताए भणिओ, पुणो वि रुवमाणि(णी)याए सो कुमरो । जइ मज्झोवरि संका, ता एवं कुणसु एस दिणे ॥१७७।। वत्थेण बंधिऊणं, पल्लंकेणं मए समं सुयणु । आगंतु य रयणीए जग्गंतो मं निरिक्खेह ॥१७८॥ तेण वि तह'त्ति भणिउं, मंसं धरणीए निक्खयं सव्वं । धावाविया य वयणं, रयणी वि विणिग्गया ताव ॥१७९।। दिट्ठो जणेण पुरिसो, “विणासिओ' कलयलो य संजाओ । बीए रयणीए बाला, बद्धा वत्थेण कुमरेण ॥१८०॥ कुमरो वि जग्गमाणो, रयणी जा गमइ त्थोविया तत्थ । ता तीए पावाए, पुणो वि वावाइओ पुरिसो ॥१८१।। कुमरस्स दिट्ठिमोहं, काउं पव्वाइयाएँ रिसिदत्तं । रुहिरेण गुंडिऊणं, गया य पावा निए ठाणे ॥१८२॥ तीए निक्खंताए, कुमरो तं पेच्छइ मारियं पुरिसं ।
पविसेउं नियभवणे, उट्ठविया बालिया पुणो ॥१८३।। तेणं- भणिया य इमं,-वयणं-'निद्दोसा सुंदरि ! तुमं' ति
एयं पच्छण्णाए, कम्मं पावाएँ कीयमहिलाए । होही, जाणामि अहं अहवा को जाणए तत्तं ॥१८४।। एवं चिय भणिऊणं, रुहिरं धावाविया कुमारेणं । सयमेव पुणो मंसं, दिणे दिणे गोवए सव्वं ॥१८५।। अण्णम्मि दिणे राया, हेमरहो कोवमुवगओ संतो । मंतियणं निब्भच्छइ, इमेहिं वयणेहिं सो तत्थ ॥१८६।। 'माणुसमंसपइटुं माणुसरूवं ति रक्खसं एयं । सिग्धं लहेह अज्ज अहवा छड्डेह मह सेवा ॥१८७।।
20
D:\amarata.pm5\3rd proof