________________
[४९
रिसिदत्ताचरिए दुइज्जं पव्वं ॥]
एएणं कम्मेणं, नरयं पाविज्जए न संदेहो । विउसेहिं गरहिओ तह, दोण्ह वि लोयाण वि अणिटुं ॥१६२।। तह लज्जाए थामं, भयजणणं तह य सव्वसत्ताणं । कम्मं एयं सुंदरि ! दुगुंछणीयं जए एत्थ ॥१६३।। अहयं पि तुज्झ बीहामि, सुयणु ! अइठड्ड(ढि)मं कुणंतीए । ताहे कुणसु पसायं, विरमसु एया कम्माओ ॥१६४॥ अण्णं पि सुयणु ! जइ कह वि वइयरं जाणए इमं राया । तो कुणइ पाणगहणं, दोण्ह वि अम्हाण परिकुविओ ॥१६५।। जइ पुण तुमं न तीरसि, परिहरिउं माणुसाण मंसं ति । ता हं पच्छण्णं ते, मारेउं माणुसं देमि ॥१६६॥ मा सुंदरि ! भिच्चयणं, मारेसु य तायवल्लहं एयं । एएहिं मारिएहिं, अम्हे किल मारिया सुयणु ! ॥१६७।। जावेवं सा भणिया, रुयमाणी गरुयदुक्खसंतत्ता । ता भणिउं आढत्ता, दुक्खत्ता सा इमं वयणं ॥१६८॥ पत्तियसु तुमं पिययम !, नाऽहं एयं करेमि कम्म' ति । अह नो पत्तियसि ममं, सीसं छिंदाहि तो मज्झ ॥१६९॥ अण्णं पि सुहुमबुद्धि, काऊण नियच्छसु त्ति चित्तेणं । किं एस मम वियारो, ? होही किं वा वि अण्णस्स ॥१७०।। अह भणिउं समाढत्तो, दइयाए वयणनिग्गयं सोउं । कुमरो कुमयविमुक्को, उज्जुसहावो इमं वयणं ॥१७१।। सुंदरि ! जं ते भणियं, तं सच्चं नऽत्थि एत्थ संदेहो । 'होइ न होइ' त्ति इमं पमाणओ तं मुणेयव्वं ॥१७२।। जं पच्चक्खं दीसइ, तस्स वियारो कहं जणो कुणउ । पच्चक्खपमाणं वरं, को खोडेउं समत्थो' त्ति ॥१७३॥ पच्चक्खपमाणे वि, जुत्ता-जुत्ती अवस्स कायव्वा । जुत्तीए छडमाणे अत्थे पत्तिज्जियव्वं ' ति ॥१७४।।
25
D:\amarata.pm5\3rd proof