________________
४६]
[ऋषिदत्ताचरित्रसंग्रहः ॥ जइ ईए मणभिरामं रूवमइदुल्लहाए कण्णाए । तह एयं न हु सोहइ, कम्मं अइदारुणं ईए ॥१२३॥ जह ईए आयारो दीसइ अइ भुलाए बालाए । तेण य जाणामि अहं न कुणइ एसा इमं कम्मं ॥१२४।। जेण य रुहिरं न मं दीसइ बालाए सीसदेसम्मि । जाणामि तेण एसा रक्खसिया होज्ज न मम भज्जा ॥१२५।। इय एवमाइ व जहा, चिंतेउं नियमणम्मि सो कुमरो । उट्ठवइ सुहपसुत्तं रिसिदत्तं संकिओ हियए ॥१२६।। भणिया य कुमारेणं सच्चिक्का रुक्खसी तुम मुद्धे ? । जाएरिसी(से) दुक्खे, पत्तो अहं दारुणे सुयणु ॥१२७॥
...................
.................॥१२८॥ सोऊण इमं वयणं, भीया परिभणइ पिययम ! किमेयं ? । नाऽहं रक्खसिरूवा पुरिसं व न चेव मारेमि ॥१२९।। भणिया य कुमारेणं, जइ सि तुमं रक्खसी न होज्जाहि । ता कीस इमं मंसं, ओसीसे चिट्ठए ठवियं ॥१३०॥ अण्णं पि पेक्ख वयणं, करे(रा) य रुहिरेण तुज्झ अवलित्ता । ता जोयइ सा बाला, सव्वं ता पेच्छइ तह' त्ति ॥१३१।। दट्ठण नियअवत्थं, सा बाला लज्जिया नियमणम्मि । काऊण कसिण वयणं, अहोमुही चेव संवुत्ता ॥१३२॥ भणिया य कुमारेणं-उ? पिये ! जा न पेक्खए को वि । ता पक्खालसु वयणं, करे य रुहिरेण अवलित्ता(त्ते) ॥१३३।। साऽबलिका नियचित्ते, भएण कंपंतअंगमुहीए । उठेउं पक्खालइ, तं रुहिरं मंसमुस्सिसगं ॥१३४।। कुमरेण य तं मंसं, गहिउं ओसीसओ निस्सेसं । निक्खित्तं धरणीए, जह को वि न [चेव जोएइ] ॥१३५।।
D:\amarata.pm5\3rd proof