________________
परि. ७ सू. ५६ ]
स्याद्वादरत्नाकरसहितः
निमित्तं दध्यादिकमुपादते । पथ्यापथ्यविवेकज्ञस्तु तत्परित्यज्य पेया
दावारोग्यसाधने प्रवर्तते ।
तदुक्तम्-
"
तदात्वसुखसंज्ञेषु भावेष्वन्योऽनुरज्यते । हितमेवानुरुध्यन्ते प्रपरीक्ष्य परीक्षकाः ॥
,
१११९
भावात्तस्य
बच्चोक्तम्- 'आत्मनि सति परसंज्ञा' इत्यादि । तदप्यवज्ञास्पदम् । आत्मनि सति स्वपरसत्तामात्रनिमित्तत्वाभावाद्विशिष्टक्षेत्रकालादिसामग्रीसापेक्षकर्मविपाकस्यापि तदुत्पत्तौ सहकारिणो च सर्वत्रासंभवान्निरन्वयनश्वरेध्वित्याद्यप्ययुक्तम् । निरन्वयनश्वरत्वस्य प्रागेव पराकृतवान्नैरात्म्याभासोऽप्यसंभाव्य एव । आत्मनोऽनन्तरं १० प्रसाधितत्वेन नैरात्म्याभासस्यालीकत्वात् । अलीकस्य च परमपदप्राप्तानपर्याप्तात् । यत्पुनरुक्तम्- - ' उपभोगाश्रयत्वेन गृहीतेषु ' इत्यादि । तदप्यविचारितरमणीयम् । हेयोपादेयत्त्वज्ञा ह्यात्यन्तिकसुखसाधनमुपभोगाश्रयमात्मीयं चाभिमन्यन्ते । न तादात्विकसुखसाधनम् । तथा च तेषां महात्मनामेकान्ते स्वान्तेन न सार्धं गोष्ठी
44
1
कामन्त्येते क्षितिमसुहृदः सर्वलुण्टाक चेष्टाः संभाव्योऽस्मिन्नाने परशर श्रेगिशस्त्रीप्रवेशः । इत्थं चिन्ताकक वरचनाक्रान्तिरश्रान्तमास्ते
राज्ये यस्मिन् हृदयकणिकाप्यत्र का स्यात्सुखस्य ॥ ८१३ ॥ साम्राज्यं ससुखं सखे भवतु वा कालस्य किन्तूपरि
प्रौढ : सैरिमा को टिकुल भूभ्रूविभ्रमो भ्राम्यति । अग्रे दुर्गमदुर्गतानुगतिः सा नाम यस्यामहो वृत्तिर्वैतरणी तरङ्गतरणव्यापारमुख्या परम् || ८१४ ॥ प्रकृतिपिशुनैर्मत्यत्रो मित्र चलाचला
किमुत मरुता धूतः स्फीतध्वजाञ्चलपल्लवः ।
१५
२०
२५
