________________
परि. ३ सू. ७१] स्याद्वादरत्नाकरसहितः । ५९ न चातिक्रान्तानागतयोजाग्रहशासंवेदनमरणयोः प्रबोधोत्पातौ प्रति कारणत्वं, व्यवहितत्वेन नि
यापारत्वादिति ॥ ६८ ॥ ... अयमर्थ:---जाग्रद्दशासंवेदनमतीतं सुप्तावस्थोत्तरकालभावि ज्ञानं .. वर्तमान प्रति मरणं चानागतमरुन्धत्यनवलोकनादिकमरिष्टं साम्प्रति- ५ कं प्रति व्यवहितत्वेन व्यापारपराङ्मुखमिति कथं तत्तत्र कारणत्वमवलम्बेत ॥ ६८॥
एतदेव भावयन्नाहस्वव्यापारापेक्षिणी हि कार्य प्रति पदार्थस्य कारणखव्यवस्था कुलालस्येव कलशं प्रतीति ॥ ६९॥ १० .. अन्वयव्यतिरेकावसेयो हि सर्वत्र कार्यकारणभावः । अन्वयव्यतिरेकौ च कार्यस्य कारणव्यापारसव्यपेक्षावेव युज्येते कुम्भस्येव कुम्भकारव्यापारसव्यपेक्षाविति ॥ ६९ ॥
ननु चातिक्रान्तानागतयोर्व्यवहितत्वेऽपि व्यापारः कथं न स्यादित्यारेकायामाह--- न च व्यवहितयोस्तयोर्व्यापारपरिकल्पनं न्याय्य
मतिप्रसक्तेरिति ॥ ७० ॥ तयोरित्यतिकान्तानागतयोर्जाग्रद्दशासंवेदनमरणयोः ॥ ७० ॥
अतिप्रसक्तिमेव भावयन्नाहपरम्पराव्यवहितानां परेषामपि तत्कल्पनस्य नि. २०
वारयितुमशक्यत्वादिति ॥ ७१ ॥ - यदि . ह्यतीतानामतयोर्जाग्रदशाभाविज्ञानमरणयोर्व्यवहितयोरपि
न
"Aho Shrut Gyanam"
