________________
श्रीसिद्धहेमचन्द्रशब्दानुशासनम्
४५
प्रियत्यत् ॥४२॥
अदसो दः सेस्तु डौ । २।१।४३॥
त्यदां सौ परे 'अदसो दः सः' स्यात्, 'सेस्तु डौं । असौ, असकी, हे असौ !, हे असकौ ! | त्यदामित्येव - अत्यदाः ||४३||
असुको वाऽकि | २|१|४४ ॥
त्यदां सौ परे 'अदसोऽकि सत्यसुको वा स्यात् । असुकः असकी; हे असुक ! हे असकौ ! ||४||
"
मोऽवर्णस्य | २|१|४५ ॥
अवर्णान्तस्य त्यदामदसो 'दो मः' स्यात् । अमू नरौ स्त्रियौ कुठे वा । अमी, अमूदृशः । अवर्णस्येति किम् ? अदः कुलम् ||४५ || वाऽद्रौ |२|१|४६॥
अदसोऽद्रावन्ते सति 'दो म् वा' स्यात् । अदमुय, अमुद्र्य, अमुमुयद्द, अद्र्वङ् ||४६॥
मादुवर्णोऽनु |२|१|४७॥
अदसो मः परस्य वर्षस्य 'उवर्ण:' स्यात्, अनु पश्चान्कार्यान्तरेभ्यः । अमुम्, अमू, अमुमुयड् । अचिति किम् ? अमुष्णे, अमुष्मिन् ॥४७॥
प्राणिनात् | २|१|४८ ॥
अदसो मः परस्य वर्षस्येनादेशात् प्राक् 'उवर्गः स्यात् । अमुना । इनादिति किम् ? अनुया ||४८ll
बहुवेरीः | २|१|४९ ॥
कृतेरो मः परस्व 'एत ई' स्यात् । अर्मा, अमीषु । एरिति किन ? अमूः स्त्रियः । मादित्येक अमुके ||४९।।
