________________
विषयाः
पृ० पं. १०-१ सकलसामान्यविशेषोभयविषयकसमूहालम्बनैकज्ञाने सत्येव सर्वज्ञतासम्मवः, .. . नान्यथेत्यावेदकतया "जइ सव्वं साया" इति दशमी गाथाऽवतारिता। २२७-२५ २ यदि सर्व सामान्यविशेषात्मकं जगत् साकारमेकसमयेन जानाति पश्यति च सर्वज्ञः तदा युज्यते सर्वदा सर्वज्ञत्वं सर्वदर्शित्वं च तस्य, एतद्वैपरीत्ये सति सर्वज्ञत्वं सर्वदर्शित्वं च न स्यादित्यर्थः परिष्कृत्य दर्शितः ।
२२७-२९ ११-१ अव्यक्तत्वादपि पृथगदर्शनं केवलिनि न सम्भवतीत्यावेदकतया "परिशुद्धं सायारं" इत्येकादशगाथावतारिता ।
२२८-१५ २ साकारत्वाधक्तस्वरूपं ज्ञानम्, अनाकारत्वादव्यक्तं दर्शनमिति क्षीणावरणेऽर्हति
न च युज्यते सुव्यक्तत्वाऽव्यक्तत्वे इत्यर्यः स्पष्टीकृत्य दर्शितः। २२८-१८ ३ ग्रायद्वित्वाद् ग्राहकद्वित्वं नाशङ्खनीयं, तथा सति ग्राह्यानन्त्यात्केवलज्ञानान
न्त्यं स्यात् , विषयभेदस्य ज्ञान भेदप्रयोजनकत्वाभावे तद्वित्वाद्वित्वमपि ग्रहणस्य नाभ्युपेयम् ।
२२८-२८ ४ एकस्मिन् केवलिप्रत्यये ज्ञानत्वदर्शनत्वस्वभावद्वयस्य विरोध इत्याशङ्कायास्तयोरवि- . रोधव्यवस्थापनेन परिहरणम् ।
२२९-१ ५ अत्रार्थ स्तुतिकारस्य "एवं कल्पितभेदमप्रतिहतम्" इति स्तुतिपद्यसंवादो दर्शितः। २२९-८ ६ श्रीसिद्धसेनदिवाकरमते केवलिप्रत्यय एव नैकः किन्तु चाक्षुषप्रत्ययोऽवधिप्रत्ययश्च वस्तुगत्यक एव, ज्ञानदर्शनावरणकर्माऽपि परमार्थत एकम्, कार्यविशेपादितश्च नैकमिति स्याद्वादः, वस्तुगत्यैक एव, ज्ञानदर्शनावरणकर्मापि परमार्थत एकम् , कार्यविशेषादितश्च नैकमिति स्याद्वादः, अत्र निश्चयद्वात्रिंशिकायां ग्रन्थकृतः "चक्षुर्दर्शनविज्ञान" इति पद्यद्वयं संवादकम् ।
२२९-१३ ७ आकाशस्येव केवलज्ञानकेवलदर्शनावरणयोरुपाधितो भेदेऽपि परमार्थत एकत्वमिति तत्क्षयजन्यतावच्छेदकमेकमेव केवलप्रत्ययत्वं, न तु विभिन्नं, येन धर्मि
भेदेन सर्वज्ञ व्यक्ताव्यक्तत्वे स्यातामित्यादिर्भावार्थ उपदर्शितः। २२९-२२ १२-१ क्रमिकोपयोगपक्षे युगपदुपयोगद्वयपक्षे च दूषणान्तरावेदकत्वेन ‘अदि8 अण्णायं
च' इति द्वादशी गाथाऽवतारिता । २ क्रमिकोपयोगपक्षे ज्ञानकाले अदृष्टमेव, दर्शनकाले चाज्ञातमेव, युगपदुपयोगद्वयपक्षे च सामान्यांशेऽज्ञातमेव विशेषांशे चादृष्टमेव केवली भाषते सदापि, एकस्मिन् समये सर्वाशे ज्ञातं दृष्टं च भाषते केवलीति पचनविकल्पो न सम्भवतीत्यर्थ आवेदितः।
. . २३०-८
"Aho Shrutgyanam"