________________
विषयाः
पृ० पं. एकसमयवतिसामग्रीकत्वात् , कस्यचित्पुंसः सम्यग्दर्शनचारित्रे इव, समत्तचरित्ताई जुगवं इति वचनं दृष्टान्तसमर्थकम् ।
२२४-२२ ६-१ क्रमवादिन आगमविरोधोपदर्शकतया “सुत्तम्मि चेव साई" इति सप्तमीगायाऽवतारिता ।
२२४-२८ २ "केवलनाणीणं पुच्छा" इत्यादिसूत्रविरोधो भावितः साद्यपर्यवसितत्वानुपपत्तितः।
२२४-३१ ३ लब्धिरूपेण केवलज्ञानकेवलदर्शनयोरपर्यवसितत्वप्रश्नस्य प्रतिविधानम् , विशिष्टरूपेणोत्पादविनाशयोगित्वं च तयोरिष्टमेव, तत एवोत्पादादिलक्षण्योपपत्तिः, एवं द्रव्यमात्रस्य ।
_ २२५-१२ ४ क्रमिकोपयोगवादिनः तयोः प्रतिक्षणं त्रैलक्षण्यमुपयोगस्वरूपेण चापर्यवसितत्वमित्याकूतमाशंक्य प्रतिक्षिप्तम् ।
२२६-४ ८-१ क्रमाभ्युपगमे आगमविरोधोपसंहरणपरतया "संतंमि केवले दसणम्मि" इत्यष्टमी गाथाऽवतारिता ।
२२६-१२ २ निरुक्तगाथार्थः, केवलज्ञानकेवलदर्शनयोरन्यतरकाले तदन्यस्याभावात्स सविनाशे ते प्राप्ते, __ तथा च तदपर्यवसितत्वप्रतिपादकाऽऽगमविरोध इति भावार्थश्च दर्शितः। २२६-१५ ९--१ ग्रन्थकर्तुः स्वपक्षदर्शकत्वेन "दसणनाणावरणक्खए" इति नवमी गाथाऽवतारिता।
२२६-२६. २ दर्शनज्ञानावरणक्षययोः तदुभयकारणयोः समकालीनत्वे नैकस्य विनिगमकाभावात्
प्रथममुत्पादः, उभयसामग्रीसत्त्वेऽप्यन्यतरोत्पादे तदितरस्याप्युत्पादस्स्यादित्यादि विवेचितम् ।
२२६-३० ३ "सव्वाओ लद्धीओ सागारोवओगोवउत्तस्स" इति वचनात्पथमं ज्ञानं ततो
दर्शनं, "जुगवं दो नस्थि उवओगा" इति वचनाच न यौगपद्यमिति विद्यते विनिगमकमिति प्रश्नस्य प्रतिविधानम् ।
२२७---६ ४ केवलज्ञानकेवलदर्शनयोः क्रमोत्पत्त्युपगमे एकक्षणोत्पत्तिककेवलज्ञानदर्शनयोरेकक्षण
न्यूनाधिकायुष्कयोः केवलिनोः क्रमिकोपयोगधारा न निर्वाहयितुं शश्येति । २२७-१३ ५ "होज्ज समं उपाओ" इत्यनेन तयोर्युगपदेवोत्पत्तिरिति युगपदुपयोगद्वयवादिमल्लवाद्याशङ्का ।
. २२७-१६ ६ श्रीसिद्धसेनदिवाकरस्यकोपयोगवादिनी "हंदि दुवे नत्थि उबओगा" इत्येकोपयोगनिष्टानेनोक्ताशङ्काऽपाकरणम्, तन्मते यदेव ज्ञानं तदेव दर्शनमिति निष्टङ्कितम् । २२७-२१
"Aho Shrutgyanam"