________________
अथ सम्मतितर्कद्वितीयकाण्डमहार्णवावतारिकारव्यटीकाविषयानुक्रमणिका विषयाः
पृ० पं. ५५-१ मङ्गलाचरणं श्रीवीरस्तुतिः ।
१९५-४ २ पद्यद्वयेन गुरुपवरश्रीनेमिसरिनमस्करणम् ।
१९५-६ ३ 'जं सामण्णग्गहणं' इति पञ्चपञ्चाशत्तमगाथावतरणम्, तत्रान्योन्यानुस्यूतसामान्यविशेषोभयात्मकं ज्ञेयं वस्तु "निर्विशेष हि सामान्य" इति वचनाद्यथा प्राक् प्रतिपादितं तयोपयोगोऽपि सामान्याकारदर्शन विशेषाकारज्ञानोभयात्मकः
प्रमाणम्, न त्वेकान्तभित्रदर्शनात्मको न वैकान्तभिन्नज्ञानात्मकः स इति । १९५-१० ४ सामान्यग्राहिदर्शनमेव प्रमाणमित्येकान्तद्रव्यार्थिकनयम त-विशेषग्राहिज्ञानमेव प्रमाणमित्येकान्तपर्यायार्थिकनयमतयोनिरसनम् ।
१९५-१९ ३ एतदुपदर्शकद्वितीयकाण्डस्य द्रव्याथिकपर्यायार्थिकाभिमतप्रत्येकदर्शनज्ञानस्वरूपप्रतिपादिका गाथेयमित्यवतरणार्थः ।
१९५-२१ ६ यत्सामान्यग्रहणं दर्शनं तद् द्रव्यार्थिकस्य मते, विशेषात्मकवस्तुविषयकं यद्ग्रहण
तज्ज्ञानं पर्यायास्तिकस्य मते, द्वयोरपि नययोः प्रत्येकमीग्भूतार्थग्राहकत्वमित्यर्थः।
१९६-१ ७. “कतिविहेणं भते उवओगे" इति प्रज्ञापनावचनेनोपयोगस्य साकारानाकाराभ्यां द्वैविध्यं,
साकरोपयोगो ज्ञानम्, अनाकारोपयोगो दर्शनम्, द्रव्यार्थिकनयेन दर्शनमात्रं प्रमाणं, पर्यायार्थिकनयेन ज्ञानमात्र प्रमाणमिति प्रत्येकनयार्पणा। १९६-१६ ८ "जं सामण्णपहाणं" इति धर्मसङ्ग्रहणीवचनादुभयनयार्पणया सामान्यप्रधानं विशेषोपसर्जन ग्रहणं दर्शनम् , विशेषप्रधान सामान्योपसर्जनं ग्रहणं ज्ञानं, तयोरुपयोगयोरुपसर्जनीकृततदितराकारयोः प्रामाण्य, न तु निरस्तेतराकारयोरिति भावितम् ।
१९६-२६ ९ ज्ञानोपयोगो दर्शनोपयोगी वा सर्वदा सर्वजीवेषु प्रवर्तते किं वा कदाचिन्नेति प्रश्नस्य.प्रतिविधानं, तत्र 'उपयोगो लक्षणम्' इति तत्वार्थवत्राल्लक्षणम्योपयोगस्य लक्ष्ये आत्मनि सर्वदावस्थानं निष्टङ्किवम् ।
१९७-१ १. निर्गुणं द्रव्यमुत्पद्यते इति नैयायिकमते उत्पत्तिकाले गन्धाभावेऽपि गन्धवत्व
लक्षणं परिष्कृतं यथा पृथिव्यां, तथा कदाचिदुपयोगाभावेऽपि परिष्कृतलक्षणं जीवे भविष्यतीति प्रश्नस्य नैयायिकादिप्रवादस्याप्रामाण्यव्यवस्थापनेन निरसनम्, तत्र तत्त्वार्थसत्रटीकाभाष्यादितः शुक्लादेरचेतनपरमाणुप्रभृतिपरिणामतमत्वं भावितम् ।
१९७-८
"Aho Shrutgyanam"