________________
विषयाः
__ पृ० पति ११ परमाण्वादिपरिणामतजन्यशुक्लादिवत् देवमनुष्यादिपर्यायानुगाम्यात्मद्रव्ये
पूर्वदर्शनज्ञानलक्षणोपयोगपर्यायस्योत्तरेण ज्ञानदर्शनात्मकोपयोगरूपेण परिणमनं भवतीति तच्छ्रन्यो न कदाप्यात्मा, सुषुप्तिकालेऽप्यव्यक्तज्ञानं तत्र सुखमहमस्वाप्समित्याद्यनुभवः प्रमाणमिति ।
१९७-२२ १२ सुषुप्ताविन्द्रियवृत्तिनिरोधेन ज्ञानसामान्यकारणत्वग्मनोयोगाभावान्न किश्चिज्ज्ञानं तदेति नैयायिकप्रश्नस्य प्रतिविधानम् ।
१९७-३० १३ सुषुप्तौ द्रव्येन्द्रियवृत्तिनिरोधेऽप्युपयोगलक्षणभावेन्द्रियजज्ञानं सम्भवत्येव, तद्यु
क्तत्वे " जइ सुहुमं भाविंदियनाणं" इत्यादिविशेषावश्यकभाष्योक्तिः प्रमाणे, सविस्तरं चास्य स्वोपज्ञतत्त्वार्थविवरणटीकायामुक्तमिति ।
१९८-२ १४ केवलदर्शनकेवलज्ञानावरणकर्मभ्यां सर्वथाऽऽत्मीयदर्शनज्ञानयोरावृतत्वादुपयोगशू
न्योऽप्यात्मा कथं नेति शङ्कायाः प्रतिविधानम् ।। १५ केवलज्ञानावरणकर्मणा सर्वात्मना केवलज्ञानस्यावृतत्वेऽपि तदनन्ततमभागो
ऽनावृत एवावतिष्ठते, प्रमाणं च तत्र नन्दीसूत्रस्य “सन्धजीवाणं पि य" इति
वचनम् , तदात्मकमन्दप्रकाशे हेतुः केवलज्ञानावरणमेवेति दर्शितम्। १९८-१६ १६ तथा दर्शनाभावान्मन्दप्रकाशहेतुत्वं केवलज्ञानावरणस्य न सम्भवतीत्याशङ्कायाः प्रतिविधानम् ।
१९८-२२ १७ अंशांशिनोः कथञ्चिदभेदादेकस्यैव केवलज्ञानस्यात्तत्वानावृतत्वलक्षणविरुद्धधमध्यिासो न संभवतीति शङ्कायास्समाधानम् ।
१९८-२६ १८ केवलज्ञानानन्ततमभागानावारकस्य केवलज्ञानावरणस्य सर्वघातित्वं कथमिति प्रश्नप्रतिविधानम् ।
१९९--१ १९ अनन्ततमभागस्याप्यावरणे जीवस्याजीवत्वं स्यादित्यत्र “जइ पुण सो वि" इत्यादिनन्दीसूत्रवचनसंवादः।
१९९-७ २० सोऽपि चावशिष्टोऽनन्ततमभागो मतिज्ञानाद्यावरणराबियते एवमपि निगोदाव
स्थायां काचिज्ज्ञानमात्राऽवतिष्ठते, तस्मात् प्रभृति ज्ञानविवृद्धिर्भवति, तत्र
सर्वनिकृष्टो जीवस्येति" "तस्मात्प्रभृतीति" पद्ययुग्मं संवादकम् । १९९--८ २१ छद्मस्थस्य मतिज्ञानादिविषयीभूतार्थज्ञाने प्रतिबन्धको न केवलज्ञानावरणोदया, किन्तु मतिज्ञानावरणाद्युदय एवेति ।।
१९९-१७ २२ केवलदर्शनावरणस्य समस्तवस्तुस्तोमसामान्यावबोधावारकत्वेन सर्वघातिनोऽपि
तदनन्ततमभागस्य नावारकत्वं, सोऽपि चक्षुर्दर्शनाद्यावरणैरावियते, एवमपि
"Aho Shrutgyanam"