________________
कालिकाचार्यकथा |
त्वम् ।
भूपेनोक्तं चतुर्थ्यां च स्वास्तिर्हि आगमस्यानुमानेन, मेनिरे सूरयस्ततः ॥ ११२ ॥ हृष्टः प्राह नृपोऽप्येवं, म[थि स्व]नुग्रहः प्रभोः । • नन्दीश्वरोपवासस्य, पारणान्तः पुरस्य यत् ॥ ११३॥ प्रतिपत्तिस्तदेतेषां मुनीनां तु भविष्यति । उत्तरपारणं तन्मे, दानं दास्यन्ति वल्लभाः ॥११४॥ प्रतिवर्षं च तत्राहि, पूज्यमाना नृपादिभिः । दर्शदर्श जनोऽप्येवं साधु साधूनपूजयत् ॥ ११५ ॥ तत्र देशे प्रतिष्ठानपुरेऽपि च ततो दिनात् । साधुजालयो नाम, महत्तो नव्य उत्सवः ॥ ११६॥ इत्थं चतुर्थ्यांमानिन्ये, पञ्चम्याः पर्व शाश्वतम् । कारणात् कालकाचार्यैः, संघेनापि तथाकृतम् ॥ ११७॥
( ४ )
· यया शिष्यानमी त्यक्त्वा, दुर्विनीता [न] ययुर्निशि । पार्श्व स्वशिष्यशिष्यस्य यथा ते चामिलन मुहुः ॥११८॥ ( ५ )
सीमन्धर जिनेन्द्रेण निगोदाः कथिता यथा ।
"
शक्रस्याग्रे तथामीभिः सूरिभिः कथिता यथा ॥ ११९॥ verssयुर्वज्रिणः प्रोक्तं, वृद्ध ब्राह्मणरूपिणः । इत्याद्यशेषमाख्यातं तथा ज्ञेयं कथान्तरात् ॥ १२०॥ इह पर्युषणस्यैव वृत्तान्तोऽभिदधे मया । श्रीमत्काanaरीणां माहात्म्यस्यैकसेवधिः ॥१२१॥ ऐदयुगीनोऽपीत्थं यः, शासनस्य प्रभावकः । आचार्यस्तचरित्राणि, पुनन्तु कविकुञ्जरान् ||१२२|| वादिश्रीदेवसूरीणां गच्छन्यो मैकभास्करः । सैद्धान्तिक शिरोरत्नं, श्रीजयमभमूरयः || १२३ || स्वल्पधीरपि तच्छिष्यः, सिद्धसारस्वतः स्वतः । रामभद्रः कथामेतां रचयामास साद्भूताम् ॥ १२४॥ स्वभू (र्भू)भ्रुवः स्त्र(वस्त्र)यं यावत् पुनाति भगवद्वचः । व्याख्यायमाना विबुधैर्जीयात् तावदियं कथा || १२५॥ इति श्रीकालिकाचार्यकथा समाप्ता ॥
"
[ प्रान्ते अन्याक्षरैः प्रशस्तिरियम् ]--
arratiशे कुमरः, श्रेष्ठी श्रेष्ठक्रियापरः । पत्नी शीलूरिति ख्याता, तस्य सौशील्यशालिनी ॥१॥
"Aho Shrutgyanam"
१३५
