________________
कालिकाचार्यकथा । असहंतो गुरुमहिम, हीलइ उवरोहिओ सहि बम्म । मरिणा सुविहिबिडिओ, निरुत्तरो हेउजुतीहिं ॥९१॥ तो सो मच्छरियमणो, कवडेण गुरुण कुणइ बहुत्ति । रायाणं पइ जंपइ, धम्ममिसेणं धुर्व पापं ॥१२॥ नेण इमे जम्मि पहे, भमंति नयरे महामुणी तम्मि । गच्छताणं गुरुपयअइकमो होइ जं निचं ॥१३॥ कहमिन् िगुरुसमुई, भन्नई जं जाइ इय निवेणुत्ते । मणइ इमो तह काहं, जहा गमिस्संति सयमेव ॥१४॥ निम्मविया सयलपुरे, अणेसणा तेण भत्तपाणस्स । तो संकिलेसठाणं, नाउं नाणेण तं गुरुणा ॥१५॥
सिरिवीरनाहचरियं, चिंतिता परिसयालमज्झे वि । पुहइटजणम्मि पुरे, संपत्ता नियगणसमेया ॥१६॥ तत्थ सिरिसालवाहणरना कीरतपूयसकारा । भवियजयकुमुयचंदा, चिटुंती कालयमुर्णिदा ॥९७॥ पज्जोसमणासमए, विश्नत्ता रायणा गुरू एवं । महवइजुण्हपंचमिदिणम्मि जायइ इहिंदमहो ॥९८॥ अम्हेहि तहिं भयवं (इंदो ?), [अणु] गंतव्वंतो न होइ जिणपूया । छबीइ पज्जुसवणं, करेह ता करिय सुपसायं ॥९९॥ मणइ गुरू जइ उग्गइ, सुरो अवराइ चलइ अमरगिरी । तह वि न पंचमिरयणि, पज्जोसवणा अइक्कमइ ॥१०॥ ता कुणह चउत्थीए, निववृत्तं मत्रियं इमं गुरुणा । जेणागमे वि भणिय, आरेण वि पज्जुसवियव्वं ॥१०॥ तो कुणइ चउत्थीए, राया सद्धिं गुरुहिं संवेण । चेइयपरिवाडी-धम्मसवण-आवस्सयाईणं(णि) ।।१०२॥ एवं सिरिसालाहणउवरोहाओ कयं चउत्थीए । पाजूसवणं काळयमुणीसरेहिं [बहुगुणेहिं ?] ॥१०३॥ संघेण मभियं तं, तेणज्ज वि कीरए तहा घेव । चउमासगाणि तत्तो, किजंति चउदसिविहीए ॥१०४॥
कइया वि तस्स पहुणो, सीसा दुविणयतप्परा भाया । गुरुपडिणीया सच्छंदचारिणो मंदभग्गा ते ॥१०॥
"Aho Shrutgyanam"
