________________
७१
अज्ञातसूरिविरचिता
जह जह चोएइ गुरू, पमाइणो मूल - उत्तरगुणे | तह तह किरियाभट्ठा, धारंति अध्पतियं मणसा || १०६ || सामेण भणइ एवं भो देवाणुपिया ! चयह तुभे । संसारवल्लिकंद, पमायमेयं जओ भणियं ॥ १०७|| चउदस पुन्वी - मणनाणिणो [य] जवसंत- खीणमोहा य । हुति पमायपरवसा, तयणंतरमेव चउगइया || १०८॥ परिबोहिया वि एवं गुरूण आणं करिति न कयावि । नाणोवओगओ तो, जुत्ती बोहस्स विन्नाया ॥ १०९ ॥ सिज्जायरस सिस्स, सूरिणा वं समस्थमक्खायं । निव्यच्छियासि [य ?] तुमं, एए एवं ममम्मि गए ॥ ११०॥ सागरचंदारिओ, स[ सीस ? ] सीसो जहिं तहिं अहयं । गच्छामि एवमायक्खिऊण रयणीइ सेसम्मि ॥ १११ ॥ एगागि चिय सूरी, निग्गंतूणं जहट्ठियं ठाणं । संपतो तात्र तर्हि, सो सूरी देसणं कुणइ ॥ ११२ ॥ आवत्तदुवालसगेण, वंदिओ उद्दरेण सदेणं । उबविट्ठो निमुणs धम्मदेसणं नियसीसस्स ॥ ११३ ॥ अह उट्ठियाय सावयसहाइ सूरीहिं मुणिवरो पुट्ठो | कत्तो सि आगओ [भो ?], तेणुत्तं दूरदेसाओ ॥११४॥ भिक्खापोरसिसमए, साहूर्हि निमंतिओ गणी एसो । सूरिहिं समं वत्ता, परुप्परं काउमाढतो ॥११५॥ पुट्ठो सगव्वमेवं, कहापबंधंतरे समूरीहिं ।
गणिवर ! महगुरुगुरुणो, कया aि as देखणा निसुया ? ॥ ११६ ॥ आमं ति तेण वुत्ते, अहं पि किं तारसी करेमि नवा ? | तो मणइ इमो तुब्भे, फुडवियडं देसणं कुणह ॥ ११७ ॥ एवं दो तिनि दिणा, सिद्धंतरहस्ससारजुत्तीओ । अनोनं आपुच्छंताणं, खणमित्र अकंता ॥११८॥ इत्तो य उग्गए भाणुमंडले व गयनिहवावारा । बसहीए ते मुणिणो, काळयसूरिं न पेच्छति ॥ ११९ ॥ खणमित्तं चिंते, परोप्परं ते मुहं नियच्छति । सुन्नमणा तेणुत्ता, सिज्झायरसावएवं ॥ १२० ॥ भो ! भो ! तुम्हाण गुरू, कहि गओ तं वयं न याणामो । पति कह तं चैव जत्थ पत्तो गुरू अहं ॥ १२१ ॥
"Aho Shrutgyanam"