________________
अज्ञातसूरिविरचिता अट्टालयट्ठियाए, एयाए रासभीइ जो सदं । मुणिही मरिही स फुडं, इय पहुना. पमणिया से उ+ १७५॥ विज्जासत्तीए पडिहयाए साहीहिं मंजिङ सालं । बंधिता सूरिपूरो, खित्तो सो महभिल्लमिवो ॥७९॥ मुत्त-पुरीसे मोत्तुं, पलाई सा गया महाविजा । तो भणियं सूरीहिं, एइहमित्तं बलमिमस्स ।।७७॥ इय तं पि विणिग्गहिय(७), तो वीसत्था करेह नियरज । अह तेहिं पुरी भग्गा, राया वि हु बंषि गहिओ ॥७॥ तो भणिो सूरीहि, रे पाव ! हढेण तीए समणीए । जं चुक्कोऽसि अलज्जिर !, इह-परभवदुक्खनिरविक्खो ॥७९॥ तित्थयराण वि पुज्जो, अणज्ज ! आसाइओ प जं संघो । तस्सावराहतरुणो, पत्तो कुसुमोग्गमो तुमए ॥८॥ जं पुण अणंतभवसायरम्मि भमिहिसि अणेयदुहमीमे । तं धंनिहिसि फलं पि हु, सा अज्ज वि गिण्ड जिणदिक्खं ॥८॥ पावई कि पि नित्थरसि, जैण इच्चाइ जाव करुणाए । पभणइ सूरी दुमिज्जए नियो ताव अहिययरं ॥८२॥ तो सूरी पभणइ तयं, समुवज्जियगरुयदुसहमवदुक्खा । तुम्हारिसा वि को मोक्खभायणं सकइ विहे ? |८३॥ जीवदयामूलो चिय, धम्मो अम्हाण तेण न हओ सि । इचाइ बहुं निभस्थिऊण मोताविओ एसो ॥४४॥ सगपत्थिवेहि विसयाओ ताडिओ ममइ तो इमं दीणो । संसारं च अणंत, भसिही तकम्मदीसेंण ८५॥ अह जस्स साहिणो पढममेव सूरी ठिओ पुरवरम्मि । सो उज्जेणीराया, जाओ सेंसा उ सामंता ॥८६॥ आलोइय पडिकता, भगिनी सूरिहिं सैजमे ठविया । आलोयणया मुद्धा, कणयसिलाय न्च अग्गीऔ ८७॥ सूरी वि हु निययगणं, पुणो वि समलंकरेइ सुदप्पा । उज्जेणिपुरीए ठिी, अच्चिज्जतो नरिंदेहि ॥८८ इय पयडियनियसत्ती, भइणींकजम्मि अच्छरियंचरिओ । तित्यपभावगरेई, संपत्तो कालयमुणिदौ ।।८९॥
अह अन्नया य पत्ता, मरुवेच्छे सूरिणी ठियां सत्य । बलमित्त-भाणुमित्ता, रायाणो जस्य मणिमुवा ॥९॥ +तः परं कियानपि पाठः पतितः।
"Aho Shrutgyanam"