________________
कालिकाचार्यकथा । ता पहु कालयसूरी, मोत्तूण गणं अवत्तवेसघरो । सगळं संपत्तो, तन्निनगविहियमुपयत्तो ॥५९॥ तत्य रायाहिराया, भन्नइ साहाणुसाहिसण । जे मंडलिया ते उण, भन्नती साहिणो सव्वे ॥६॥ अह सो कालयसूरी, ठिओ य एगस्स साहिणो पासे । विजाइसइगुणेणं, गुरु ति तेणावि पडिवत्रो ॥६१॥ । साहाणुसाहिकोवाइरेगचिण्हे अहनया पत्ते । छमवईअंकसोडियअसिवेणुजुए अलंकारे ॥२॥ ते मरणभीरुणो सयलसाहिणो मूरिवयणओ तत्तो ।
उत्तरित्रं सिंधुनई, हिंदुयदेसम्मि संपत्ता ॥६३॥ यतः
जीवन् भद्राण्यवाप्नोति, जीवन् पुण्यं करोति च । मृतस्य देहनाशः स्याद्, धर्माद् व्युपरमस्तथा ॥६॥ तओ सुरद्वाविसए, ठिया य निजिणित्तु तस्सम्मि(स्सिन्न) । सूरिपयकमलसेवापरायणा विगयभयसंका ॥६५॥ चुण्णप्पयोगसंजणियकणगसबलीकया य ते गुरुणा । सरयसमए महीसा, मालबदेसोवरि चलिया ॥६६॥ निजिणिय लाडविसयं, कमेण पत्ता अवंतिदेसम्मि । तुरयखुरुक्खयरयपूरपूरियाऽसेसनहमग्गा ॥६७॥ परचक्केण स देसं, भज्जतं मुणिय गद्दभिल्लो वि । चउरंगबलसमेओ, जुद्धकए निग्गहोऽभिमुहं ॥६८॥ पक्खरियतिकवतुक्खारडियमयमत्तगयघडाई ते । संनद्धरहभडाई, [भिट्टाई?] दोनि वि बलाई ॥६९।। निसियारवालनारायतिक्खसिरधोरणिहिं पहरति । अनोनं नियपहुविजयकखिणो सुइडसंदोहा ॥७०॥ निहणियहय-गय-सुहडं, मुचुणियरहवरं खणेणं च । अह गद्दभिल्लसेन्नं, तत्थ कर्य साहिसेन्नेणं ॥७॥ तो गदमिल्लराया, नासित्ता विसइ जाव नियनयरं । साहिसेन्नेहिं विहिओ, समंतओ तस्स ता रोहो ॥७२॥ अह अट्ठमीए दिवसे, सुन्नं सालं नीरवि सूरीहि । नायं जहेस मुमरइ, अज्ज महागद्दर्भि विज्जं ॥७३।। सेमजुए सयलनिवे, कोसदुगंते ठवेवि ठाइ सयं । बप्पते सूरी सद्दवेहिअट्ठोत्तरसएण ||७४॥
"Aho Shrutgyanam"
