________________
२६२
(ख)
क्रिया - को
नत्थि पुष्णेय पावे वा नत्थि लोए इतोवरे । सरीररस विणासेणं, विणासो होइ देहिणो ॥
- सू० श्रु १ । अ १ । उ १ । गा १२ | पृ० १०१ (ग) एयावया जीवे नत्थि परलोए । ते नो एवं विपडिवेदेति, तंजहा - किरिया वा अकिरिया इ वा सुकडे इ वा दुक्कडे इ वा कल्लाणे इ वा पावए इ बा साहु इ वा असाहु इ वा सिद्धि इ वा असिद्धि इ वा निरए इ वा अनिरए इ वा । सूय० अ २ । अ १ । सू ६ । पृ० १३८ (घ) शरीरस्य कायस्य विनाशेन भूतविघटनेन विनाशेन देहिन आत्मनोप्यभावो भवति यतो न पुनः शरीरे विनष्टे तस्मादात्मा परलोकं गत्वा पुण्यं पापं वाऽनुभवतीत्यतो धर्मिण आत्मनोभावात्तद्धर्मयोः पुण्यपापयोरप्यभाव इति ।
- सू० श्रु १ । अ १ । उ १ । गा १२ । टीका (च) लोकायतिकास्तज्जीवतच्छरीरवादिनो नैवैतवक्ष्यमाणं अभ्युपगच्छेति ।
प्रतिवेदयंति —सूय० श्रु २ । अ १ । सू ६ । टीका जो जीव है वही शरीर है, जो शरीर है वही जीव है। जीव और शरीर में कोई भेद नहीं है-ऐसे मत को माननेवाले को तज्जीव-तच्छरीरवादी कहा जाता था । इनका अपर नाम लोकायतिक था। इस दर्शन को माननेवाले शरीर के विनाश से जीव का विनाश मानते थे अतः क्रिया, अक्रिया, सुकृत, दुष्कृत, कल्याण, पुण्य, पाप, साधु, असाधु, सिद्धि. असिद्धि, नरक, स्वर्ग आदि नहीं मानते थे ।
तज्जीव- तच्छरीरवादी के मत का प्रतिपादन
एस धम्मे सुक्खाए सुपन्नत्ते भव, तंजहा - उड्डू पायतला अहे केसम्गमत्थया तिरियं तपपरियंते जीवे एस आयापज्जवे कसिणे एस जीवे जीवइ एस मए णो जीवइ, सरीरे धरमाणे धरइ विणट्ठ मि यं जो धरइ, एयं तं जीवियं भवइ, आदहणाए परेहिं निज्जइ, अगणिकामिए सरीरे कवोतवन्नाणि अट्ठीणि भवंति, आसंदीपंचमा पुरिसा गामं पञ्चागच्छति, एस असते असंविजमाणे जेसिं तं असंते असंविजमाणे तेसिं तं सुयवखायं भवइ अन्नो भवइ जीवो अन्नं सरीरं, तम्हा, ते एवं नो विप्पडिवेदेति--अयमाउसो ! आया दीहे त्ति वा, हस्से त्ति वा परिमंडले त्ति वा वट्टे ति वा, तसे त्ति वा चउरंसेति वा, आयए ति वा, इलेसिए ति वा, असे ति वा, किण्हे ति वा, नीले त्ति वा, लोहियहालिदे त्ति वा सुकिल्ले त्ति वा सुब्भिगंधेत्तिवा दुभिगंधेत्ति वा तित्ते त्ति वा कडुए त्ति वा कसाए त्ति वा अम्बिले ति वा महुरे ि कक्खडे त्ति वा मउए त्ति वा गुरुए त्ति वा लहुए त्ति वा सीए त्ति वा उसिणे
" Aho Shrutgyanam"
------