________________
“ਅੱਗ ਚਾਰ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਹੈ, 1. ਕਰਜੇ ਦੀ ਅੱਗ 2. ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਅੱਗ 3. ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਅੱਗ 4. ਜੰਗਲ ਦੀ ਅੱਗ, ਦੁੱਖ ਦੀ ਜੜ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਪਰੋ ਕੱਟਨ ਨਾਲ ਦਰਖਤ ਫੇਰ ਨਵੇਂ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਹਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ॥23॥
“ਸੁਆਹ ਨਾਲ ਢਕੀ ਅੱਗ ਅਤੇ ਕਰੋਧੀ ਸਤਰੂ (ਦੁਸ਼ਮਣ) ਜਿਵੇਂ ਛੱਪ ਕੇ ਵਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪਾਪ ਕਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁੱਖ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਅਤੇ ਸੰਕਟ ਛਿਪੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ॥24॥
“ਅੱਗ ਨੂੰ ਜੱਦ ਭਾਰੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਬਾਲਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਹਿਰ ਜਦ ਫੈਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਰਮ ਜਦ ਮਿਥਿਆਤਵ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਤਿੰਨੋ ਤੇਜ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਹ ਵਾਧਾ ਆਤਮਾ ਦੇ ਲਈ ਦੁੱਖ ਰੂਪ ਹੁੰਦਾ ਹੈ”॥25॥
“ਧੂੰਏ ਰਹਿਤ ਅੱਗ, ਆਦਾਨ ਅਰਥਾਤ ਲੈਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਜਾ ਅਤੇ ਮੰਤਰ ਵਾਲਾ ਜ਼ਹਿਰ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਜੱਦ ਕਰਮ ਦਾ ਹਿਣ ਜਾਂ ਅਸ਼ੁਭ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੱਦ ਕਰਮ ਵੀ ਨਿਰਜਰਾ ਵਾਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਸੂਰਜ ਦੀਆਂ ਤੇਜ਼ ਕਿਰਨਾ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਗਰਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਰਨਾ ਦਾ ਆਸਰਾ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੇ ਉਹ ਅਪਣੇ ਅਸਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਕੁਦਰਤੀ ਠੰਢਾਪਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਰਮ ਦੇ ਸੰਯੋਗ ਨਾਲ ਆਤਮਾ ਵਿਭਾਵ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ। ਕਰਮ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਉਹ ਅਪਣੇ ਸੁਭਾਵ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੋ ਕੇ ਸਹਿਜ ਰੂਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। 26
27॥
“ਇਸ ਲਈ ਸਾਧੂ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਮੂਲ ਜੜ ਨੂੰ ਸਮਾਪਤ ਕਰੇ ਜਿਵੇਂ ਸਪੇਰਾ ਤੱਪ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ॥28॥
[37]
