________________
ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੌਹ ਦੇ ਖਾਤਮੇ ਦੇ ਲਈ ਜੋ ਵੀ ਸੁੱਖ ਰੂਪ ਸਾਧਨਾ ਹੈ ਉਹ ਗੁਰੂ ਰਾਹੀਂ ਦੱਸੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ”। ॥7॥
“ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਵੀ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਦੁੱਖ ਹੈ। ਇਲਾਜ ਵਾਲੇ ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਹੀ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੋਹ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸੁੱਖ ਦੁੱਖ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੋਹ ਦੇ ਖਾਤਮੇ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸੁੱਖ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹਨ”। ॥8-9॥
“ਤੁੱਛ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਸੰਵੇਗ (ਮੋਕਸ਼ ਦੀ ਭਾਵਨਾ) ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉੱਤਮ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਿਸ਼ੇਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਖਿੱਚ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਦੀਨ ਭਾਵਾਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੂਪ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ”। ॥10॥
‘ਸਰਵਗ ਰਾਹੀਂ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਅਵਸਥਾ ਅਤੇ ਕਰਮ ਉਂਦੈ ਦੇ ਭੈਦ ਆਮ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਗੀਤ ਰੂਪ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਦ ਕਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਚਨ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਛੂਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਭਾਵ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਸਪਰਸ਼ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਦੇ ਉਦੈ ਦੇ ਅੰਤਰ ਤੋਂ ਵੀਤਰਾਗ ਦੀ ਬਾਣੀ ਆਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸਤ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੋਹਨ ਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ”। ॥11॥
“ਜਿਨੇਸ਼ਰ ਦੇਵ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਆ, ਮੁਨੀ ਦਾ ਰੂਪ ਅਤੇ ਪਾਪ ਰਹਿਤ, ਅਪਰਿਗ੍ਰਹਿ ਸਦਭਾਵ, ਤੱਪ ਅਤੇ ਦਿਆ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ”।
|| 12 ||
Co
“ਇੰਦਰੀਆਂ ਦਾ ਜੇਤੂ ਦੇ ਲਈ ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਆਸ਼ਰਮ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ? ਜਿੱਥੇ ਜਿੱਥੇ ਮੋਹ ਦਾ ਅੰਤ ਹੈ, ਉਹ ਹੀ ਜੰਗਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਹੀ ਆਸ਼ਰਮ ਹੈ”।
|| 13 ||
[99]
