________________
ਪ੍ਰੇਣਾ ਦਾਇਕ ਰਿਹਾ। ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਿਆਗ, ਵੈਰਾਗ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਗਾਥਾ ਨੂੰ , ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਵਰਤਮਾਨ ਅਵਸਵਪਨੀ ਕਾਲ ਦੇ ਆਖਰੀ ਕੇਵਲੀ ਸਨ। ਇਥੋਂ ਤਕ ਚਾਲੂ ਆਚਾਰ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਸਹਿਜ ਨਿਰਮਲਤਾ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਾਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਖਤਮ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਸ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਹੋ ਗਿਆ :
ਮਨ ਪ੍ਰਭ ਗਿਆਨ ਪਰਮ ਅਵਧੀ ਗਿਆਨ (ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਗਿਆਨ) ਪੁਲਾਕਲਬਧੀ (ਇਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸ਼ਕਤੀ) ਆਹਾਰਕ ਸ਼ਕਤੀ (ਗਿਆਨ ਸ਼ਰੀਰ) ਕਸ਼ਪਕ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਉਪਸ਼ਮ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਜਿਨ ਕਲਪ । ਸੰਯਮਤ੍ਰਿਕ (ਪਰਿਹਾਰ ਵਿਧੀਚਾਰਿਤਰ, ਸੁਕਸ਼ਮਸੰਪਰਾਏ ਚਾਰਿੱਤਰ, ਯਥਾ ਖਿਆਤ ਚਾਰਿਤਰ)
ਕੇਵਲਯ ਗਿਆਨ (ਅਰਿਹੰਤ ਅਵਸਥਾ) 10. ਸਿਧ ਪਦ (ਮੋਕਸ਼)
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਅਚੇਲ (ਵਸਤਕ ਰਹਿਤ) ਅਤੇ ਸਚੇਲ (ਵਸਤਰ ਸਹਿਤ) ਇਹ ਦੋਵੇਂ (ਮੁਨੀ ਪ੍ਰ ਵਾਂ ਸਨ। ਸਚੇਲ ਦੇ ਲਈ ਵਸਤਰ . ਏਸ਼ਨਾ (ਕਪੜਿਆਂ) ਦਾ ਵਿਧਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਅਚੇਲ ਮਣ ਦਾ ਵੀ ਵਰਨਣ ਹੈ। 32 ਪਰ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ, ਸੁਧਰਮਾ ਅਤੇ ਜੰਬੂ ਸਵਾਮੀ ਵਰਗੀ ਸਖ਼ਸੀਅਤ ਇਨਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਮਸਲੇ ਦਾ ਹੱਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੀ ਕਿ ਮਣਾਂ ਵਿੱਚ ਆਚਾਰ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਕੋਈ ਮੱਤਭੇਦ ਖੜ੍ਹਾ ਨਾ ਹੋ ਸਕਿਆ। ਉਸ ਤੋਂਬਾਅਦ ਮਣ ਸੰਘ ਵਿੱਚ ਮੱਤਭੇਦ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਏ। ਸਚੇਲ ਰਾ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਸ਼ਵੇਤਾਂਬਰ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਵੇਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਚੇਲ ਪ੍ਰਰਾ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਦਿਗੰਬਰ ਪ੍ਰਰਾ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਇਸ ਮਤਭੇਦ ਨੇ ਆਚਾਰਿਆ ਕੁਦਕੁੰਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਹੋਰ . ਭਿਆਨਕ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰ, ਅੱਡ ਅੱਡ ਧਾਰਾਵਾਂ ਦਾ ਰੂਪ ਹਿਣ ਕੀਤਾ।
Nimitno io i
32.
ਕ) ਆਚਾਰੰਗ 1-1 --8-25, 1-1-6 ਖ) ਉਤਰਾਧਿਐਨ 2 -- 13 ਗ) ਕਲਪਸੂਤਰ 9 - 28 - 63
