________________
ਦੱਖੀ ਕਿਉਂ ਹੋ? ਅਸ਼ਾਂਤ ਕਿਉਂ ਹੋ? ਅਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਭਟਕ ਰਹੇ ਹੋ? ਆਨੰਦ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਦੁੱਖ ਕਿਉਂ ਭੋਗ ਰਹੇ ਹੋ? ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਉੱਤਰ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਗਿਆਨ ਸਵਰੂਪ ਉੱਪਰ ਅਗਿਆਨ ਦਾ ਪਰਦਾ ਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ‘ਤੇ ਭੁੱਲ ਦੀ ਧੂੜ ਜਮ ਗਈ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਾਂ ਇਹ ਉਹ ਕਾਰਨ ਹੈ । ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਭਟਕਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ।
ਧਿਆਨ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਗਿਆਨ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਨੰਦ ਦਾ ਝਰਨਾ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਹੈ। ਆਨੰਦ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਖੋਜਣਾ ਨਾਦਾਨੀ ਹੈ ਨਾਸਮਝੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਨਾਸਮਝੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਤੁਸੀਂ ਅਪਣੇ ਆਨੰਦ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਖੋਜ ਰਹੇ ਹੋ। ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਉੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਭਰ ਖੋਜਦੇ ਰਹੋ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ। | ਰਾਵੀਆ ਨਾਂ ਦੀ ਇਕ ਸੰਨਿਆਸਨ ਸੀ, ਉਹ ਇਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਕੋਲ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਪੜੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਅਪਣੀ ਝੋਪੜੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਕੱਪੜੇ ਦੀ ਸਿਲਾਈ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚੋਂ ਸੂਈ ਗਿਰ ਗਈ। ਸੂਰਜ ਛੁੱਪ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਝੋਪੜੀ ਵਿੱਚ ਹਨੇਰਾ ਪਸਰਨ ਲੱਗਾ ਸੀ, ਬਾਹਰ ਵੀ ਅਜੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੀ ਰਾਵੀਆ ਝੋਪੜੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਸੁਈ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਾਵੀਆ ਦੀ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਸੀ, ਰਾਹ ਚੱਲਦੇ ਲੋਕ ਰਾਵੀਆ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਖੋਜਦੇ ਵੇਖ ਕੇ ਰੁੱਕ ਗਏ। ਉਹਨਾ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਮਾਤਾ! ਸਾਨੂੰ ਦੱਸੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀ ਖੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਾਂਗੇ। ਰਾਵੀਆ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੇਰੀ ਸੂਈ ਖੋ ਗਈ ਹੈ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ ।
| ਲੋਕ ਵੀ ਸੁਈ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਪਰ ਬਹੁਤ ਬਾਰੀਕੀ ਨਾਲ ਖੋਜਨ ਤੇ ਵੀ ਉਹ ਸੁਈ ਨੂੰ ਨਾ ਖੋਜ ਸਕੇ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਰਾਵੀਆਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ, “ਮਾਤਾ! ਉਹ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸਥਾਨ ਦੱਸੋ ਜਿੱਥੇ ਸੁਈ ਗਿਰੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿ ਉਸ ਸਥਾਨ ਤੇ ਖਾਸ ਧਿਆਨ ਦੇ ਕੇ ਸੂਈ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ । ਰਾਵੀਆ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਸੂਈ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਝੋਂਪੜੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਖੋਈ ਹੈ।
ਆਤਮ ਧਿਆਨ
