________________
ਰਾਵੀਆ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਲੋਕ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ, ਉਹ ਆਖਣ ਲੱਗੇ, ਜੇ ਸੁਈ ਝੋਪੜੀ ਵਿੱਚ ਖੋਈ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਬਾਹਰ ਸੜਕ ਤੇ ਤਲਾਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਕਿ ਇਹ ਨਾਦਾਨੀ ਨਹੀਂ ਹੈ?
| ਰਾਵੀਆ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਝੋਪੜੀ ਵਿੱਚ ਹਨੇਰਾ ਹੈ, ਸੜਕ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੈ ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਸੂਈ ਸੜਕ ਤੇ ਤਲਾਸ਼ ਰਹੀ ਹਾਂ । | ਰਾਵੀਆ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਵੀ ਸੂਈ ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹੋ, ਤਾਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀ ਤਲਾਸ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਜੋ ਚੀਜ਼ ਜਿੱਥੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਤਲਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਦੀਵਾ ਜਲਾਉ ਅਤੇ ਝੋਪੜੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤਲਾਸ਼ ਕਰੋ।
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਲਾਹ ਸੁਣ ਕੇ ਰਾਵੀਆ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ, ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਰਾਵੀਆ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਮਾਤਾ! ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੱਸਣ ਦੀ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ? ) ,
| ਰਾਵੀਆ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤੁਹਾਡਾ ਆਖਣਾ ਸੱਚ ਹੈ, ਕਿ ਜੋ ਵਸਤੁ ਅੰਦਰ ਖੋਈ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਖੋਜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਖੋਜਨਾ ਹੀ ਸਮਝਦਾਰੀ ਹੈ। ਅੰਦਰ ਖੋਈ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਨਾ ਨਾਸਮਝੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਹੋ ਨਾਸਮਝੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਤੁਹਾਡਾ ਸੁੱਖ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਖੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਖੋਜ ਬਾਹਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਕਿ ਇਹ ਨਾ ਸਮਝੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਰਾਵੀਆ ਦੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕ ਵੱਡਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਉਪਦੇਸ਼ ਪੂਰੀ ਮਾਨਵ ਜਾਤੀ ਲਈ ਵਢਮੁੱਲਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਸਾਰੀ ਮਾਨਵ ਜਾਤੀ ਅਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਯੁਗ ਵਿਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਚਾਰੋ ਪਾਸੇ ਘੋਰ ਅਸ਼ਾਂਤੀ ਹੈ, ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਅਤੇ ਅਸੀਮਤ ਸੁੱਖ ਸਾਧਨ ਇੱਕਠੇ ਕਰਕੇ ਵੀ, ਵਿਗਿਆਨ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸੁਖੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਜਿਸ ਪਾਸ ਸੁੱਖ ਦੇ ਸਾਧਨ ਥੋੜੇ ਸਨ, ਅੱਜ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਅਸ਼ਾਂਤ ਸੀ। ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਸੁੱਖ ਸਾਧਨਾ ਦੀ
ਆਤਮ ਧਿਆਨ
