________________
चाणक्याची जीवनकथा
मिळवू. आपले पोट नीट भरले तरच आपण गुरुसेवा करू शकू."
अंजनसिद्धीचा प्रयोग, चंद्रगुप्ताच्या भोजनकक्षातच जाऊन करावा, असे त्यांनी ठरविले. त्याप्रमाणे डोळ्यात अंजन घालून ते अदृश्य झाले. अदृश्य रूपातच चंद्रगुप्ताच्या भोजनशाळेत आले. त्यांनी चंद्रगुप्ताच्या जठरात प्रवेश केला. चंद्रगुप्ताने खाल्लेले भोजन जठरात पोहोचले की, ते दोघे अदृश्यरूपाने ते भोजन, भक्षण करीत असत. चंद्रगुप्ताच्या भोजनपात्रावर नेहमीच, चाणक्याची करडी नजर असे. चाणक्याला कळेनासे झाले की, व्यवस्थित भोजन घेऊनही हा चंद्रगुप्त, कृष्णपक्षातील चंद्राप्रमाणे कृश का होत चालला आहे ? चाणक्याने चंद्रगुप्ताला खोदून खोदून विचारले. चंद्रगुप्त म्हणाला, 'मलाच कळेनासे झाले आहे. ताटभर अन्न पोटात गेले तरी पोट भरल्याची भावनाच येत नाही. मी सदैव भुकेलाच राहतो. मला वाटते की कोणीतरी भूतप्रेत माझ्यात शिरून, माझे अन्न खात असावे.'
चाणक्य हसला व चंद्रगुप्ताला म्हणाला, 'काहीतरी बोलू नकोस. मी लवकरच या भोजन चोरणाऱ्यांचा छडा लावतो. काळजी करू नकोस.' चाणक्याने खूप विचार करून, त्याच्या भोजनाच्या थाळी आणि आसनाभोवती, अत्यंत वस्त्रगाळ असे चूर्ण, हलक्या हाताने पसरले. चंद्रगुप्त नेहमीप्रमाणे भोजनासाठी बसला. चाणक्य समोर चौरंगावर
१०९
