________________
कल्पसूत्रे शब्दार्थे
११९।।
संजाया। तत्थ कोऽवि मिच्छादिट्ठी देवो तं पहुपरक्कममहिमं असद्दहंतो इस्सालुओ अंगीक दुब्भावणो मणुस्सलोगं हव्वमागम्म बालेहिं कीलमाणं भयवं नियपिट्ठम्मि समारोहिय सयवेड व्वियसत्तीए सरीरं सत्तट्ठतालतरुपरिमियं लंबमाणं विउब्विय पहुं जिघंसू उवरि आगासतलाओ अहो पाडिउमारभीय । तं दणं तक्खणमेव पइिभिरुणो सिसुणो सिग्धं सिग्धं पलाइउमारवा । चाउ
चंचू पहू ओहिणा देवकयं उवद्दवं मुणिय एवं चिंतेइ जं एए बाला ममं पेमाणो अम्मा पिउणो कहिस्संति, तं णं मं उवद्दवसंकुलं विष्णाय मा खेयखिन्ना हवंतु-त्ति सिग्घं तं दुरासयं दिविसयं नमइउं तप्पट्टमज्झासीणो एवं पहू मूढढायण्णू पिठुवरि नियसरीरस्स अप्फारं भारं आरोविअ तेणं सो दुरासओ देवो तारेण सरेण चिक्करिय पुढवीतले निवडिओ । तर णं देवाणं
भगवतो
बाल्याव
स्थावर्णनम्
॥११९॥