________________
३१८
दशाश्रुतस्कन्धसुने अथ त्रयोविंशं मोहनीयस्थानमाह-'अवहुस्सुए' इत्यादि । मूलम्- अबहुस्सुए य जे केइ, सुरण पविकत्थइ ।
सज्झायवायं वयइ, महामोहं पकुव्वइ ॥ २३ ॥ छाया-अबहुश्रुतश्च यः कश्चित् , श्रुतेन प्रविऋत्यते ।
स्वाध्यायवादं वदति, महामोहं प्रकुरुते ॥ २३ ॥
टीका-'अबहुस्सुए'-इत्यादि । यः कश्चिद् अबहुश्रुतः अल्पश्रुतो वहुश्रुतापेक्षया स्वल्पवित् श्रुतेन-श्रुताभिमानेन प्रविकत्थते आत्मानं श्लाघते'अहमपि वहुश्रुतः' इति प्रलपति । अल्पज्ञः सन् स्वाध्यायवादं मु-अतीव, आ-आवृत्या, अध्यायः अध्ययनं स्वाध्यायस्तस्य वादस्तम् 'अहमेव प्रवचनपठनशीलः' इति वचनं वदति, यद्वा-सुष्टु अध्यायो येपां ते स्वध्यायास्त एव स्वाध्यायाः आगमास्तेषां वादः स्वाध्यायवादस्तम् 'अहमेव प्रवचनरहस्यं जानामी'ति वचनम् वदति-उच्चारयति, व्यर्थमात्मान प्रशंसति, यद्यपि स्वयं बहुश्रुतोनास्ति तथापि 'अहं बहुश्रुतः' इति वक्ति स महामोहं प्रकुरुते ॥२३॥
अथ चतुर्विशं मोहनीयस्थानमाह-'अतबस्सी' इत्यादि । मूलम्-अतवस्सी य जे केइ, तवेण पविकत्थइ ।
सवलोए परे तेणे, महामोहं पकुवइ ॥ २४ ॥ छाया-अतपस्वी च यः कश्चित् तपसा प्रविकत्यते ।
सर्वलोके परः स्तेनो, महामोहं प्रकुरुते ॥ २४ ॥ टोका-'अतवस्सी'-इत्यादि । यः कश्चिद् अतपस्त्री-तपोरहितः सन्नपि अब तेईसवें मोहनीयस्थानका वर्णन करते हैं-'अबहुस्सुए' इत्यादि।
जो कोई वास्तव में अबहुश्रुत है, किन्तु जनता में अपने आप बहुश्रुत कहलाता है और कहता है कि-"मै ही शुद्ध पाठ पढता हूँ और मैं हो प्रवचन के रहस्य का जानकार हूँ" वह महामोहनीय उपार्जन करता है ॥ २३ ॥
हुवे तेवीसमा मामानीयस्थानk पान ४२ छ-'अबहुस्सुए' त्यादि
જે કઈ વાસ્તવમાં બહુશ્રુત હેય પણ લેકમાં પિોતે પોતાને બહુશ્રુત કહેવરાવે અને કહે કે “હું જ શુદ્ધ પાઠ બેલુ છું અને હું જ પ્રવચનમાં રહસ્યને સમજું છું તે મહામહનીય કર્મ ઉપાર્જન કરે છે (૨૩)
