________________
-
४४
. दशाश्रुतस्वन्धमूत्रे मूलम्-अंतो मासस्स तओ माइट्ठाणे करेमाणे सवले ॥सू१०॥
छाया-अन्तो मासस्य त्रीणि मातृस्थानानि कुर्वन् शवलः ॥ १० ॥ . . टीका- अंतो मासस्स' इत्यादि । मासस्य एकस्य मासस्य अन्तः मध्ये त्रीणि मातृस्थानानि मायास्थानानि कुर्वन-सेवमानः शवलो भवति । अयं भावः.. साधूनां मातृस्थानं कदापि न सेवनीयं, परं प्रमादरशान्मासाभ्यन्तरे द्विवारादधिकं यदि त्रिकृत्वस्तत्सेवनं भवेत्तदा शवलत्वं स्याटेवेति ।।
मायाविन आत्मा क्रोध-मान-माया-लोभैश्चतुर्भिः कपाययुक्तो भवति, किन्तु स मुनिः सदा इदमेव चिन्तयति-'कथमेभ्यः कपायेभ्यः मे आत्मा मुक्तः स्या'-दिति । एवं परिस्थितौ मुनिरेकदाऽमीभ्यो विमुच्य यदि मोहोदयवशात् पुनरेतान् सेवेत तदा तत्कृते नियमितं-द्विवारादधिकं मायास्थानस्य सेवनेन भिक्षुः शवलत्वभागी भवती'-ति ॥ मु० १० ॥ इससे अधिक तीसरी वार पार करने वाला मुनि अवश्य दोष का भागी होता है ॥ सू०९॥ .
'अंतो मासस्स' इत्यादि । एक मास के भीतर तीन मायास्थान करने वाला मुनि शवल दोष का भागी होता है। आशय यह है कि-साघुओं को मायासेवन कभी नहीं करना चाहिये । प्रमाद के कारण यदि एक मास में दो बार से अधिक मायासेवन हो जाय तो शवल दोषका भागी होता है ।
माया बाले की आत्मा कोध, मान, माया और लोभ, इन चार कषायवाली होती है । परन्तु वह सदा चिन्तन करता है कि" में कैसे इन कषायों से मुक्त हो जाऊँ" एक बार इनसे मुक्त होकर यदि मोह के उदय से वह पुनः इनको सेवन करे तो उसके “भुनि अवश्य ame होना मानी थाय छ (१०८)
. 'अंतो मासस्स' त्याहि मे भासनी मह२ र मायास्थान ४२१ મુનિ શબલ દેશના ભાગી થાય છે આશય એ છે કે સાધુઓએ માયાસેવન કદી કરવું ન જોઈએ , પ્રમાદને કારણથી જે એક માસમાં બે વારથી વધારે માયાસેવન - થઈ જાય તો શબલ દોષના ભાગી થાય છે .
માયાવાલાની આત્મા–કોધ, માન, માયા તથા લોભ, એ ચાર કષાય વાલી થાય છે પરંતુ તે સર્વદા ચિંતન કરે છે કે- હું કેવી રીતે આ કષાયથી મુકત થઈ જાઉ” એકવાર તેનાથી મુકત થઈ ને જે મેહના ઉદયથી તે પાછો તેનુ સેવન કરે
