________________
॥ अथ द्वितीयमध्ययनम् ॥ . . श्रीजम्बूस्वामी दुःखविपाकश्रुतस्कन्धस्य प्रथमाध्ययनगतं संपूर्णमर्थ श्रुत्वा द्वितीयाध्ययनार्थ श्रोतुमुत्कण्ठितः सन् श्रीसुधर्मस्वामिनं पृच्छति''जइ णं भंते !' इत्यादि ।
. ॥ मूलम् ॥ . जइ णं भंते ! समणेणं जाव संपत्तेणं दुहाविवागाणं पढमस्स अज्झयणस्स अयमटे पण्णत्ते, दोच्चस्स णं भंते ! अज्झयणस्सदुहविवागाणं समणेणं जाव संपत्तेणं के अटे पण्णत्ते? तए णं से सुहम्मे अणगारे जंबू-अणगारं एवं वयासी-एवं खल्लु जंबू ! तेणं कालेणं तेणं समएणं वाणियग्गामे णामं णयरे होत्था, रिथिमियसमिद्धे, तस्स णं वाणियग्गामस्स उत्तरपुरस्थिमे दिसीभाए दुइपलासे णामं उजाणे होत्था, तत्थ णं दुइपलासे सुहम्मस्स जक्खस्स जक्खाययणे होत्था, वण्णओ ॥ सू०१॥.
टीका . . . 'जइ णं भंते !' यदि खलु हे भदन्त ! हे भगवन् ! 'समणेणं जाव संपत्तेणं' श्रमणेन यावत्संप्राप्तेन, अत्र 'यावत्' पदेन-श्रमणेन भगवता
द्वितीय अध्ययन श्री जंबूस्वामी, दुखविपाक-श्रुतस्कंध के प्रथम अध्ययन के अन्तर्गत संपूर्ण अर्थ का अवधारण कर द्वितीय अध्ययन को सुनने के लिये उत्कंठित होते हुए श्री सुधर्मास्वामी से पूछते हैं- 'जइ णं भंते !' इत्यादि । 'भंते' हे भदन्त ! 'जइणं' यदि 'समणेणं जाव संपत्तेणं' श्रमण
દ્વિતીય અધ્યયન શ્રીજબૂસ્વામી, દુઃખવિપાક કુતસ્કંધના પ્રથમ અધ્યયનમાં આવેલા સપૂર્ણ અર્થ સાંભળીને, બીજા અધ્યયનને સાંભળવાની ઉત્કંઠાથી શ્રી સુધર્મા સ્વામીને પૂછે છેजाणं भंते !' त्याहि.