________________
निशीथसूत्रे भाष्यम्-अणायगं णायगं वा, गामे मग्गेऽहवा जई।
ओभास्स जायई पत्तं, आणाभंगाइ पावई ॥ छाया-अज्ञातकं हातकं वा ग्रामे मार्गेऽथवा यतिः ।
अवभाष्य याचते पात्रमाशाभङ्गादि प्राप्नोति ॥ अचचूरिः-- यो यतिः श्रमणः श्रमणी वा प्राममध्ये प्राममार्गे ग्राममध्यवर्तिमार्ग वा ग्रामद्वयमध्यवर्तिमार्गमध्ये इत्यर्थः अज्ञातकम् ज्ञातकं श्रावकमश्रावकं वा अवभाष्य उच्चैः स्वग्ण कथयित्वा कथयित्वा याचते स यतिः श्रमणः श्रमणी वा आज्ञाभङ्गादिकान् आज्ञाभङ्गानवस्थामिथ्यात्वसंयमविराधनात्मविराधनादोषान् प्राप्नुयात् तस्मात्कारणात् श्रमणः श्रमणी वा ग्रामस्य मार्गमध्ये अन्यत्र वा मार्गमध्ये स्वजनास्वजनादिकं श्रावकमश्रावकं वा अवमाण्य पात्रादिकं न याचेत न वा याचमानं श्रमणान्तरं कथमपि कदाचिदप्यनुमोदयेत् इति ।। सू० ५६॥
सूत्रम्--जे भिक्खू णायगं वा अणायगं वा उवासगं वा अणुवासंग वा परिसामज्झओ उट्ठवेत्ता पडिग्गहं ओभासिय ओभासिय जायइ जायंतं वा साइज्जइ ॥ सू० ५७॥
छाया-यो भिक्षुर्शातक वा अज्ञातकं वा उपासक वा अनुपासकं वा परिपन्मध्यात् उत्थाप्य प्रतिग्रहमवभाष्यावभाष्य याचते याचमान वा स्वदते ॥ सू० ५७ ॥
___चूर्णि:--'जे भिक्खू' इत्यादि । 'जे भिक्खू' यः कश्चित् भिक्षुः 'णायगं वा' ज्ञातकं वा 'अणायगं वा' अज्ञातकं वा 'उचासगं वा' उपासकं श्रावकं वा 'अणुवासगं वा' अनुपासकं श्रावकभिन्न वा य कमपि व्यक्तिविशेषम् 'परिसामझो उद्ववेत्ता' परिषन्मध्यात् उत्थाप्य, तत्र परिपत् सभा, तन्मध्यात् उत्थाप्य 'पडिग्गहे' प्रतिग्रहं पात्रम् ओभासिय 'ओभासिय' अवभाथ्यावभाष्य मिष्टमनोज्ञादिवचनं वा कथयित्वा कथयित्वा 'जायइ' याचते 'जायंत वा साइज्ज' याचमानं वा स्वदते-अनुमोदते स प्रायश्चित्तभागी भवति ।
अत्राह भाष्यकार:भाष्यम्-णायगाई सभाममा, उहाविय जई जइ ।
जायई पत्तवत्थाई, आणाभंगाइ पावई ॥ छाया-बातकादिकं सभामभ्यादुत्थाप्य यतिर्यदि।।
याचते वसपात्रादीन् आशाभकादि प्राप्नोति ॥ अवचूरिः-यदि कदाचित् सभा परिषत् तन्मध्यात् उत्थाप्य ज्ञातकादिकं स्वजनमस्वजनं वा श्रवकमश्रावकं वा पात्रवस्त्रादीन् याचते प्रार्थयते तदा भाज्ञाभङ्गादिकान् दोषान् प्राप्नुयात् तस्मात् तथा न कुर्यात् , न वा तथाकुर्वन्तमनुमोदयेदिति । सभात उत्थाप्य स्वजनादिना वार्तालापकरणे