________________
१२२
आवश्यक सूत्रस्प
" ज्ञानिनो धर्मतीर्थस्य कर्त्तारः परम पदम् । गत्वाऽऽगच्छन्ति भूयोऽपि भर तीर्थनिकारतः ॥ १ ॥ " इति, तदुक्तरीत्या सम्भवति तद्वयात्तये 'जिणे ' इति, नहि ते जिना = रागादिशत्रुजेतारस्तदुक्त पुनरागमनादेव, यतो रागादिशत्रु जयमन्तरेण कर्मबीजा दाहादुद्भवत्येव भगाङ्कुर तदुक्तमितरत्रापि —
9
" अज्ञानपाशुपिहित, पुरातन कर्मनीजमविनाशि | उष्णजलाभिषिक्त, मुञ्चति जन्माङ्कुर जन्तो ॥ १ ॥ " इति । जिनानित्येव वाच्ये ' लोगस्स उज्जोयगरे' इत्याद्युक्तिः श्रुतजिनावधि 'धर्म तीर्थ के करने वाले ज्ञानी धर्म की हानि होते देख कर परम पद पर आरूढ होकर भी पुन समार में लौट आते हैं ॥१॥ '
उनका ग्रहण न हो इसलिये 'जिणे' विशेषण दिया है, क्यों कि रागादि शत्रु को जीते बिना कर्मबीज का नाश नहीं होता, और कर्मबीज का नाश हुए विना भवरूपी अकुर का नाश नहीं होता है, जैसा कि अन्यत्र भी कहा है
' अज्ञानरूपी मिट्टी के अन्दर पडा हुआ, प्राणी का पुराना कर्मघीज तृष्णारूप जलसे सीचा जाकर जन्मरूप अकुर को पैदा करता है ॥ १ ॥
,
' जिणे ' पद कह कर भी ' लोगस्स उज्जोयगरे ' कहने से ધર્મતીર્થના ફરવાવાળા જ્ઞાની ધર્માંની હાનિ થતી હાય તે જોઈને પરમ પદ પર આરૂઢ થઈને પણ ફરી સસારમા પાછા આવે છે ! ૧૫’
तेभनु ग्रहषु न थाय ते भाटे "जिणे" विशेषमासु छे अरब हे राजाधि શત્રુઓને જીત્યા વિના કર્માંબીજને નાશ થતા નથી, અને કબીજના નાશ થયા વિના ભવસ સારરૂપી અ કુરને નાશ થતુ નથી, જેવી રીતે ખીજા સ્થળે પશુ કહેવામા આવ્યુ છે કે
“ અજ્ઞાનરૂપી માટીની અંદર પડેલા પ્રાણીના પુરાણા ક બીજ તૃખ્સા રૂપ જલથી સિંચન પામીને જન્મરૂપ આ કરને ઉત્પન્ન કરે છે. ૧૫
" जिणे" यह अद्धीने
"लोगस्स उज्जोयगरे" अहेवाथी श्रुतनिन,
