Page Text
________________
२१२
प्रशापनास्त्रे नामज्ञानिनामल्पवहुत्वं प्रतिपादयति-'एएसि णं भंते ! जीवाणं मइअनाणी' हे भदन्त ! एतेषां खलु जीवानाम् मत्यज्ञानिनां 'सुय अन्नाणीणं' श्रुताज्ञानिनां 'विभंगणाणीण य' विभङ्गज्ञानिनाञ्च मध्ये 'कयरे कयरेहितो' कतरे कतरेभ्यः 'अप्पा वा, बहुया वा, तुल्ला वा, विसेसाहिया वा ?' अल्पा वा, बहुका वा, तुल्या वा, विशेपाधिका वा भवन्ति ? भगवान् उत्तरयति-'गोयमा ! हे गौतम ! 'सव्वत्थोवा जीवा विभंगनाणी' सर्वस्तोका:-सर्वेभ्योऽल्पाः, जीवाः विभङ्गज्ञानिनो भवन्ति, केपाश्चिदेवनैरयिकतिर्यग्योनिकपञ्चेन्द्रिय मनुष्यदेवानाम् विभङ्गज्ञानसदभावात्, तेभ्योऽपि 'मइ अन्नाणी सुय अन्नाणी दो वि तुल्ला अणंतगुणा' मत्यज्ञानिनः श्रुताज्ञानिनश्च अनन्तगुणा भवन्ति, वनस्पतीनामपि अनन्तानां मत्यज्ञानश्रुताज्ञानसद्भावात्, स्वस्थाने तु इमे द्वयेऽपि परस्परं तुल्या भवन्ति 'जत्थ मइ अन्नाणं तत्थ सुय अन्नाणं, जत्थ सुय अन्नाणं तत्थ मइ अन्नाणं' यत्र मत्यज्ञानं तत्र श्रुताज्ञानं, यत्र श्रुताज्ञानं तत्र मत्यज्ञानम् इति वचनप्रामाण्यात, इत्येवं रीत्या अज्ञानिनामल्पवहुत्वं प्रतिपाद्य सम्प्रति ज्ञान्यज्ञानिनामुभयेपां समुदायेनाल्पवहुत्वं प्रतिपादयति-'एएसि णं भंते ! जीवाणं
श्री गौतम स्वामी ने प्रश्न किया-हे भगवन् ! मति-अज्ञानी, श्रुत-अज्ञानी और विभंगज्ञानी जीवों में कौन किससे अल्प, बहुत, तुल्य अथवा विशेषाधिक हैं ? भगवान ने उत्तर दिया-हे गौतम ! सबसे कम जीव विभंगज्ञानी हैं, क्योंकि मिथ्यादृष्टि देवों, नारकों को तथा किन्हीं-किन्हीं पंचेन्द्रिय तिर्यचो और मनुष्यों को ही विभंगज्ञान होता है । विभंगज्ञानियों की अपेक्षा मति-अज्ञानी और श्रुतअज्ञानी अनन्तगुणा हैं, क्योंकि वनस्पतिकायिक अनन्त जीवों को मति-अज्ञान और श्रुत-अज्ञान होता है, पर विभंगज्ञान नहीं होता। किन्तु मति-अज्ञानी और श्रुत-अज्ञानी आपस में बराबर हैं, क्योंकि -'जहां मति-अज्ञान है वहीं श्रुत-अज्ञान होता है और जहां श्रुतअज्ञान होता है वहां मति-अज्ञान होता है' यह आगम का वचन है।
શ્રી ભગવાને ઉત્તર આપે-હે ગૌતમ ! બધાથી ઓછા જીવ વિલંગજ્ઞાની છે, કેમકે મિથ્યાષ્ટિ દે, નારકે તથા કઈ કઈ પંચેન્દ્રિય તિર્ય અને મનુષ્યને જ વિલંગસાન થાય છે વિસંગજ્ઞાનીની અપેક્ષાએ મતિ. અજ્ઞાની અને શ્રત અજ્ઞાની અનન્તગણ છે કેમકે વનસ્પતિ કાયિક અનન્ત છને મતિ-અજ્ઞાન અને શ્રુતજ્ઞાન થાય છે. પરંતુ વિર્ભાગજ્ઞાન નથી થતું. પરન્તુ મતિ અજ્ઞાની અને શ્રુત અજ્ઞાની પરસ્પરમાં બરાબર છે, કેમકે “જ્યાં મતિ અજ્ઞાન છે ત્યાં શ્રુત અજ્ઞાન થાય છે, અને જ્યાં શ્રુતઅજ્ઞાન હોય છે ત્યાં મતિ અજ્ઞાન હોય છે, આ પ્રમાણે આગમનું વચન છે.
| SR No. | 009339 |
| Book Title | Pragnapanasutram Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ghasilal Maharaj |
| Publisher | A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti |
| Publication Year | 1975 |
| Total Pages | 1196 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_pragyapana |
| File Size | 80 MB |