________________
२९४
उपासकदवा
[ समहगाथा ] रसवाणिज्जयक्सो, अध्यारो अट्टमो विणिदिट्ठो | धावारो य विसाण, जो सिंगयसोमलाईण ॥ ७ ॥ सो एसो अइयारो, विसवाणिज्जाभिहो णमो । अह दसमो अइयारो, इह घुचर केसवाणिज्ज ॥ ८ ॥ कविक्वावारो, दासीदासाइयाण जो । तिलसरिसवाइपीलण, वावारो जतपालण कम्म ॥ ९ ॥ एत्थ वए अइयारो, कहिओ एगारसो एव । अज वस महिसाईण, जो सढीकरणरूचचावारो ॥ १० ॥ निलछणकम्मरखो, अइयारो घारसो एसो । ज च दवाणलदाण भूमीए उव्वरत्तण करिउ ॥ ११ ॥ सो तेरसाइयारो, दवग्गिदावणपयखाओ । धन्नाइववणपोसण, कए य सरदहतलायाण ॥ १२ ॥ जो सोसो सो सरदह, तलाय सोसणईयारो । कुलडा वेसाईणं, पोसो भाडेण जीवियह जो ॥ १३ ॥ सो असईजणपोसण, महयारो पणरसो ओ ॥ " इति ।
ये पन्द्रह कर्मादान कहलाते हैं । जिनके द्वारा कठिन कर्मोंका बन्ध होता है, या कठोर कर्मोंका जिनके द्वारा आदानग्रहण होता हो उन्हें कर्मादान कहते है । इन कर्मादानोंको श्रावक न स्वय करते हैं, न दूसरेसे कराते हैं, न करते हुए की अनुमोदना करते हैं । भगवती सूत्रमे कहा है-
"जो श्रावक है उन्हें पन्द्रह कर्मादान स्वय करना, कराना, या दूसरे करते हुए को भला जानना नहीं कल्पता है ॥ " गाधाएँ गतार्थ हैं ॥ ५१ ॥
આ પદર કદાન કહેવાય છે, જેશે કરીને કઠીન કર્માંના ખધ થાય છે, ચા કંઠાર કર્મીનુ આદાન-ગ્રહણ થાય છે, તેને કદાન કહે છે એ કર્માદાના શ્રાવક મેતે કરતા નથી, ખીજા પાસે કરાવતા નથી અને કરનારની અનુમેદન કરતા નથી ભગવતી સૂત્રમાં કહ્યુ છે કે
66
જે શ્રાવક છે તેને પદર કર્માદાન પેતે કરવા, કરાવવા, કે ખીએ ધરત હાય તેને ભલા જાણુવા કપતા નથી” ગાયામાના ખ એજ છે (૫૧)
