________________
भगवती ५० एवं पृथिवीकायिकवदेव अपनेजोवायुवनस्पतिद्वीन्द्रियत्रीन्द्रियचतुरिन्द्रियाणां विषयेऽपि विज्ञेयम् । अकायिकाऽसद्धावाच जरामानं भवति शोकस्नु न भवतीति भावा, 'सेसागं जहा जीवाणं जाय वेमाणियाणे शेषाणां यथा जीवानाम् यावद् वैमानिकानाम् , शेषाणाम् उपरिनिर्दिष्टव्यतिरिक्तानां तिर्यक् पञ्चेन्द्रियमनुष्यवानान्तरज्योतिकवैमानिकानां विषये समुचपजीवप्रकरणवदेव विक्षयम् , एषां शरीरमनसोः सद्भावात् जागोरुयोरुपयोरपि सदभावो मरति, एतेषां जराऽपि भवति शोकोऽपि भवति भावः । अत्र देवविपये जराशब्देन शारीरिकदुःखवेदनरूपोऽर्थों गृह्यते । सेवं भंते सेवं भने ति जाव पन्जुवामई तदेवं पदन्त । हदे भदन्त इति भार पर्युगहो हे भई सामान्यविशेषजीवविषये जराछोकजीवों के सम्मान में भी जानना चाहिये । यहां यावत शब्द से अप्. तेज, वायु, वनस्पति द्वीन्द्रिय, तेन्द्रिय, जीवों का ग्रहण हुआ है इन अपूकाधिकादिजीवों को केवल शरीर होने ले जराही होती है, मन, नहीं होने से शोश नहीं होता है। 'सेसाणं जहा जीवाणं जाय वेमा. णिपाण' इन से उपनिरिक्त तिर्यचपंचेन्द्रियों को, मनुष्यों को, वान न्यन्तरों को ज्योतिष्कों को एवं वैमानिकों के सम्बन्ध में भी समुच्चय जीव प्रकरण के जैसा कथन जानना चाहिये । इन सपके शरीर एवं मनका सद्भाव होने के कारण जरा एवं शोक ये दोनों होते हैं। देवों में जरा शब्द से शारीरिक दुःखदेनरूप अर्थ ग्रहण किया गया है। शारीरिक वृद्धतारूप अर्थ नहीं। 'वं भते! सेवं भते! ति जाव पण्जुवासई' हे भदन्त ! आपका यह कथन सर्वथा सत्य है हे भदन्त ! પણ સમજી લેવું અહિંયા યાવત્ શબદથી અપૂકાય, તેજસકાય, વાયુકાય, વનસ્પતિકાય, દ્વીન્દ્રિય, અને ત્રણ ઈદ્રીયવાળા જીનું ગ્રહણ થયું છે. આ અપ્રકાયિક આદિ છેને કેવળ શરીર જ હેવાથી જરા જ હોય છે. મન नालापाश्री 3 डा। नथी. "सेसाणं जहा जीवाणां जाव वेमाणियाणं" બાકિના તિર્યંચ પંચેન્દ્રિને મનુષ્યને વાનર્થંતને તિષ્કને અને વિમાની કેના સંબંધો પણ સમુચ્ચય જીવપ્રકરણની માફક કથન સમજી લેવું એ બધાને શરીર અને મનને સદ્ભાવ હોવાના કારણે જરા અને શોક એ મને હોય છે. દેવામાં જરા શબ્દથી શારીરિક દુખ વદન રૂપ અર્થ ગ્રહણ
छ. शारी िवृद्धावस्या ३५ अर्थ हा या नथी. "सेवं भंते ! सेव भते । चि जाव पज्जुवासइ" भगवन् ! मापनु मा ४थन सवथा सत्य छे. 8 ભગવન આપનું આ કથન સત્ય છે. અર્થાત્ આપે જે સામાન્ય જીવ