________________
सुधा का स्था०३ उ० ४ सू२ ७८ पुद्गलपरिणामविशेषनिरूपणम् २८९ स्ववचसा स्वकायेन नत्वन्यजनप्रेरणया प्रधारयन्-पर्यालोचयन् श्रमणो निर्ग्रन्थो महानिर्जरो महापर्यवसानो भवतीति ।१॥ अथ श्रावकविपयं सूत्रमाह-' तोहि । इत्यादि, त्रिभिः स्थानः श्रमणोपासको महानिर्जरो महापर्यवसानो भवति । तान्ये. वस्थानान्याह-' कयाणं' इत्यादि, कदा खलु अहम् अल्प वा वहुवा परिग्रह, परिगृह्यते-आदीयतेऽस्मादिति, परिग्रहणं वा परिग्रहः-धनधान्यद्विपद-चतुष्पदादि संग्रहः, तं परित्यक्ष्यामि-पृथकरिष्यामि ।१। अन्यत् स्थानद्वयं सुगमम् ।स०७७॥
अनन्तरं कर्मनिर्जरा प्रोक्ता, कर्माणि च पुद्गलरूपाणीति पुद्गलानां परिणामविशेषमभिधित्सुराह
मूलम्-तिविहे पोग्गलपडिघाए पण्णते, तं जहा-परमाणु पोग्गले परमाणुपोग्गलं पप्प पडिहन्निजा, लुक्खत्ताए वा पडि. हन्निज्जा, लोग्गले वा पडिहन्निना ॥ सू० ७८॥ आदि पदों द्वारा समर्थित की गई है इस प्रकार की विचार धारा का यह परिणाम निकलता है कि वह विचार महती निर्जरा का अधिपति यनकर तद्भव सिद्धिगामी होता है इस प्रकार का भाव प्रथमसूत्र का है। इसी तरह से जो अक्षणोपासक श्रावक होता है वह भी जब पूर्वाक्त तीन कारणों वाला होना है, अर्थात्-वह ऐला विचारता है कि मेरे जीवन में ऐसा वह समय कर आयेगा जब कि मै थोडे बहुत रूप में परिग्रह का धनधान्य द्विपदचतुष्पद आदि का परित्याग कर दूंगा, इत्यादि, इस प्रकार की विचारधारा श्रमणोपासक श्रावक महानिर्जरा का पात्र बनकर महापर्यवसानवाला होता है । मु०७७ ॥ “પિતાના મન, વચન અને કાયાથી” આ પદના પ્રાગ દ્વારા સમર્થન કરવામાં આવ્યું છે. આ પ્રકારની વિચારધારાનું એ પરિણામ આવે છે કે આ વિચાર મહતી નિર્જરાને અધિપતિ બનીને જીવને તભવ-સિદ્ધિગામી કરે છે, આ પ્રકારને ભાવ પ્રથમ સૂત્રને છે એ જ પ્રમાણે જે શ્રમણોપાસક શ્રાવક હોય છે, એવો જીવ પણ પૂર્વોક્ત ત્રણ કારણોને લીધે એ જ ભવમાંથી મોક્ષગામી થાય છે–એટલે કે તે એ વિચાર છે કરે કે મારા જીવનમાં એવો અવસર કયારે આવશે કે જ્યારે હું પણ અ૯પ કે અધિકરૂપે પરિગ્રહને ધન, ધાન્ય, દ્વિપદ, ચતુષ્પદ આદિને પરિત્યાગ કરી નાખીશ. ઈત્યાદિ પૂર્વોક્ત વિચારધારાવાળો શ્રમણોપાસક શ્રાવક મહાનિર્જરાને પાત્ર બનીને મહા ५सानपाको थाय छ । सू. ७७ ॥
स ३७
