________________
आचारातसूत्रे
श्रुतकेवलिनोऽपि तदेव वदन्ति । दिव्यज्ञानवन्तः केवलिनः, चतुर्दशपूर्वधराः श्रुतकेवलिनश्चेत्युभये यथार्थवादित्वादेकमेवार्थं वदन्ति, न तु विरुद्धमिति भावः ॥७॥ एवं वक्ष्यमाणेऽप्यर्थे तेपामेकवाक्यताऽस्तीत्याह-' आवंती ' इत्यादि ।
૬૮
मूलम् - आवंती केयावंती लोयंसि समणा य माहणा य पुढो विवायं वयंति - " से दिडं चणे, सुयं चणे, मयं चणे, विष्णायं चणे, उड्ढं अहं तिरियं दिसासु सव्वओ सुपडिलेहियं च णेसव्वे पाणा सव्वे भूया सव्वे जीवा सव्वे सत्ता हतव्वा अजावेया परिघेतवा परियावेयवा उद्दवेयवा, इत्थवि जाणह, नत्थित्थ दोषो, " - अणारियवयणमेयं ॥ सू० ८॥
((
छाया -- यावन्तः कियन्तो लोके श्रमणाच ब्राह्मणाच पृथग विवादं वदन्तितत् दृष्टं च नः श्रुतं च नः, नतं च नः, विज्ञातं च नः, ऊर्ध्वमधस्तिर्यग् दिशामु सर्वत्र सुप्रतिलेखितं च नः सर्वे प्राणाः सर्वे भूताः सर्वे जीवाः सर्वे सत्त्वाः हन्तव्याः आज्ञापयितव्याः परिग्रहीतव्याः परितापयितव्याः अपद्रावयितव्याः, अत्रापि जानीत, नास्त्यत्र दोषः " अनार्यवचनमेतत् ॥ सु० ८ ॥
3
टीका — लोके - मनुष्यलोके यावन्तः कियन्तः बहव इत्यर्थः श्रमणाः दण्डि शाक्यादयः, ब्राह्मणाः=औ देशिक भोजिनः पृथक् = अन्यप्रकारेण विवादं = धर्मविरुद्धवचनं वदन्ति । तद्विवादस्वरूपं दर्शयितुमाह - तद् दृष्टस्' इत्यारभ्य यावत् स्वरूप के प्रतिपादन करने में जरा भी भिन्नता नहीं है । केवली और श्रुतकेवल यथार्थवक्ता होनेसे एक ही अर्थका प्रतिपादन करते हैं, विरुद्ध अर्थका नहीं || सृ० ७ ॥
इसी प्रकार आगे कहे जानेवाले अर्थ में भी एकवाक्यता होती है; वह दिखलाते हैं- " आवंती यावंती ' इत्यादि ।
इस लोक में जितने भी श्रमण और ब्राह्मण हैं वे सब धर्मके विरुद्ध पृथक् २ रूपसे प्ररूपणा करते हैं और कहते हैं कि - "जो कुछ भी हमारी
તેને જાણવામા ખનેના જ્ઞાનના જગ પણ ભિન્નતા નથી કેવળી અને શ્રુતકેવળી યથાર્થ વક્તા ડોવાથી એક જ અર્થનો પ્રતિપાદન કરે છે, વિરૂદ્ધ અર્થના નહિ. રાસૂ॰ા
આ જ પ્રકારે આગળ કહેવામા આવનારા અમાં પણ એકવાકયતા થાય छे, ते तावे' आवंती केयावंती' इत्यादि
આ લોકમા જેટલા પણ શ્રમવુ એટલેનડી શકયાદિક અને બ્રાહ્મણ એટલે ઓશિક અહાર લેવાવાળા છે તે બધા, ધર્મની વિરૂદ્ધ જુદા જુદા રૂપે પ્રરૂપણા