________________
अध्य० २. उ. ४
२५७
-
" एत्तो व उण्हतरिया, अण्णा का वेयणा गणिज्जंति ।
जं कामवाहिगहिओ, उज्झइ किर चंदकिरणेहिं" ॥१॥ इति । छाया—एतस्मादुष्णतरा अन्याः का वेदना गण्यन्ते ।
यकामव्याधिगृहीतो, दह्यते किल चन्द्रकिरणैः ॥ १॥ भोग रूपी मांस में गृद्ध बने प्राणियों को भोगों की प्राप्ति होने पर अथवा नहीं होने पर बड़ा भारी दुःख ही होता है। इस बात का सूत्रकार उपदेश देते हुए कहते हैं-" एवं पस्स मुणी" इत्यादि।
हे मुने ! कामभोग-विपयसेवन को तुम बहुत भारी भयस्वरूप-अर्थात् मरणरूप भय का कारण होने से महादुःखरूप ही मानो। भावार्थ-कामभोग का सेवन सदा भय एवं दुःखदायी माना गया है। विषयसेवन से जीवों को अनेक दुःख होने का सदा भय बना रहता है । तथा अनेक प्रकार के दुःख उन्हें भोगने भी पड़ते हैं । महाकष्टों को भोगते२ जीव जब अत्यन्त दुःखी हो जाते हैं, तब वे आत्मघात तक कर लिया करते हैं। इसलिये विषयसेवन सदा महादुःखदायी ही है, ऐसा समझ कर कभी भी अनगार को उस तरफ लालसापरिणति नहीं करनी चाहिये । कहा भी है
" एत्तो व उपहतरिया, अण्णा का वेयणा गणिज्जति । जं कामवाहिगहिओ, डज्झइ किर चंदकिरणेहिं ॥” इति ॥
ભોગરૂપી માંસમાં ગૃદ્ધ બનેલ પ્રાણિઓને ભેગોની પ્રાપ્તિ થવાથી અથવા નહિ મળવાથી ઘણું ભારી દુખ જ થાય છે. આ વાતને સૂત્રકાર ઉપદેરા माधी अहे थे-"एयं पस्स मुणी" त्यादि
હે મુનિ! કામગ-વિષયસેવનને તમે ઘણો ભયસ્વરૂપ અર્થાત્ મરણરૂપ ભયનું કારણ હોવાથી મહાદુઃખરૂપ જ માને.
ભાવાર્થ—કામગનું સેવન સદા ભય અને દુઃખદાયી જ માનવામાં આવે છે. વિષયસેવનથી જીવોને અનેક દુખ થવાનો સદા ભય રહ્યા કરે છે, તથા અનેક પ્રકારના દુ ખ તેને ભેગવવા પણ પડે છે, મહાકષ્ટ ભેગવી જોગવી જીવ જ્યારે અત્યંત દુઃખી થાય છે ત્યારે તે આત્મઘાત પણ કરે છે માટે વિષયસેવન સદા મહાદુઃખદાયી જ છે, એવું સમજીને કઈ વખત પણ અણગારે તે તરફ લાલસા પરિણતિ નહિ રાખવી જોઈએ કહ્યું છે—
"एत्तो च उण्हतरिया, अण्णा का वेयणा गणिज्जति । जं कामवाहिगहिमओ, डझइ किर चंदकिरणेहिं ।। इति ।
