________________
अध्य० २. उ. ४
२४३ मूलम्-आसंच छंदं च विगिंच धीरे, तुमं चेव तं सल्लमाहट्ट, जेण सिया तेण नो सिया, इणसेव नावबुज्झति जे जणा मोहपाउडा, थलोभपवहिए ते भो वयंति एयाइं आयतणाई, सो दुक्खाए मोहाए माराए नरगाए नरगतिरिक्खाए सययं मूढे धम्म नाभिजाणइ उदाहु वीरे,अप्पमाओ महामोहे, अलं कुसलस्स पमाणं संति मरणं संपेहाए भिदुरधम्म संपेहाए नालं पास अलं ते एएहि ॥ सू० ३॥
छाया-आशां च छन्दश्च वेविश्व धीर ! त्वमेव तत् शल्यमाहृत्य येन स्यात् तेन नो स्यात् , इदमेव नावबुध्यन्ते ये जना मोहपाहताः, स्त्रीलोकप्रव्यथितः, ते भो वदन्ति, एतान्यायतनानि, तत् (तेपां) दुःखाय मोहाय माराय नरकाय नरकात्, तिरश्चे, सततं मूढो धर्म नाभिजानाति, उदाह वीरः, अप्रमादो महामोहे अलं कुशलत्य प्रमादेन शान्तिमरणं संप्रेक्ष्य भिदुरधर्म संप्रेक्ष्य नालं पश्यालं ते एतैः।।मू०३॥
टीका-'आशां चेत्यादि । हे धीर! धिया चारित्राराधनरूपया मत्या राजत इति धीरस्तत्संवोधने हे धीर ! =हे संयमिन् ! यद्वा-धियं बुद्धिम् ईरयति-प्रेत्यति परीषहोपसर्गविजयाथ यः स धीरस्तत्संबोधने हे धीर! हे संयमिन ! अथवा हे परीपहोपसर्गरक्षोभ्य ! आशा शब्दादिविषयस्पृहां, छन्दः-भोगस्याभिप्रायं च वेविक्ष्य-पृथक्कुरु-परित्यजेत्यर्थः । हे शिष्य ! त्वमेव
चारित्र को आराधन करनेवाली बुद्धि से जो शोभित होता है अथवा परीषह और उपसर्ग को जीतने के लिये जो बुद्धि को प्रेरित करता है यहां उसका नाम धीर है। संबोधन करते हुए सूत्रकार कहते हैं कि-हे धीर ! हे संयमी ! अथवा परीषह और उपसर्ग को जीतनेवाले शिष्य ! तुम शब्दादि विषय की इच्छा और भोग की चाहना को अपने से पृथक करो-छोड़ो, कारण कि प्रती का लक्षण"निःशल्यो व्रती" शल्यरहित होना बतलाया है। संयम को लेकर भी जो शब्दादिविषयों
ચારિત્રનું આરાધન કરવાવાળી બુદ્ધિથી જે શોભિત થાય છે, અથવા પરિ પહ અને ઉપસર્ગને જીતવા માટે જે બુદ્ધિને પ્રેરિત કરે છે આ ઠેકાણે તેનું નામ ધીર છે. સંબોધન કરીને સૂત્રકાર કહે છે કે-હે ધીર! હે સંયમી! અથવા પરિષહ અને ઉપસર્ગને જીતવાવાળા શિષ્ય! તમે શબ્દાદિ વિષયની ઇચ્છા અને ભેગની या नामोन तभाशयी १२ शे-छोडी, १२५ 3-तीन पक्ष "नि:शल्यो व्रती" શલ્યરહિત થવું બતાવેલ છે. સંયમને લઈને પણ જે શબ્દાદિ વિષયને ભોગ