________________
१००
आचाराङ्गसूत्रे समुत्पद्यन्ते जायन्ते, धनोपभोगे मानवानां स्वेच्छाहारक्रीडादिना झटिति धातुवैपम्योदयान्नानाविधरोगा भवन्तीति भावः ।
ततः किं भवतीत्याह-'यैर्वा सार्द्ध-मित्यादि । यैः-पुत्रकलत्रादिभिः साई संवसति त एव निजकाः आत्मीया एकदा-रोगाभिभवे पूर्वप्रथमं परस्पररोगसंसर्गभयात् तं गलन्नेत्रनासिकं विशीर्णपाणिपादं रोगिणं परिहरन्ति । कदाचित् सवा सोऽपि पश्चात् तान् निजकान् आत्मीयान् पुत्रकलत्रादीन् परिहरति, किन्तु यदि कथञ्चित्ते शुश्रूषणपरा अपि न तव रक्षकाः, नापि तेपां त्वं रक्षकः, एहिक-पारत्रिकदुःखविमोचनाय परस्परं समर्था न भवन्तीति भावः ॥ म० ७॥
यावद्वार्धक्यादिकं नायातं तावदेव श्रुतचारित्रादिलक्षणे धर्मे यत्नः कर्तव्य इति दर्शयति-' एवं जाणित्तु' इत्यादि। ___मूलम्-एवं जाणित्तु दुक्खं पत्तेयं सायं,अणभिकंतं च खल्लु वयं संपेहाए, खणं जाणाहि पंडिया ! ॥ सू०८॥
छाया-एवं ज्ञात्वा दुःखं प्रत्येकं सातम् , अनभिक्रान्तं च खलु वयः सम्प्रेक्ष्य क्षणं जानीहि पण्डित ! ॥ मू० ८॥ आदि रोग के कारण हाथ पैर गलने लगते हैं, उस समय इसके अपने कुटुम्बी-पुत्र कलत्रादिक-भी 'हमको भी रोग न लग जाय' इस भय से इसे छोड़ देते हैं । अथवा किसी समय यह भी किसी कारणवश उन्हें छोड़ देता है। यदि परस्पर कोई किसीको न भी छोडे तो भी ऐहिक
और पारत्रिक दुःखों से कोई किसी की रक्षा नहीं कर सकता है। सू०७॥ ___जब तक वृद्धावस्था वगैरह नहीं आई है तब तक श्रुतचारित्ररूप धर्म सेवन करने में प्रयत्न करते रहना चाहिये । इसी बातको सूत्रकार प्रदर्शित करते हैंકુષ્ઠ આદિ રોગના કારણે હાથ પગ ગળવા લાગે છે, તે વખતે તેના પિતાના કુટુંબી-પત્રકલત્રાદિક પણ “અમને પણ રોગ ન લાગી જાય” આ ભયથી તેને છોડી દે છે અથવા કેઈ વખત તે પણ કેઈ કારણવશ તેઓને છોડી દે છે. કદાચ પરસ્પર કઈ કેઈને ન પણ છેડે તો પણ ઐહિક અને પારિત્રિક દુખોથી કેઈકેઈની રહ્યા કરી શકતા નથી ! સૂ૦ ૭ છે
ત્યા સુધી વૃદ્ધાવસ્થા વિગેરે નથી આવી ત્યા સુધી શ્રુતચારિત્રરૂપ ધર્મ • सेवन २१२॥ प्रयत्न उरतो रडेवो नये, २. पातने सूत्रधार हशित रे छे.
