________________
६२८
आचाराने मालिकादिवन्धनेन, प्रतिमोपरि सचित्तपनपुप्पादिक्षेपणेन सचित्तनालिकेरदाडिमरसालफलादिनैवेधोपचारेण च वनस्पतिहिंसां फारयन्तस्ते तदाश्रिताननेकविधान
सस्थावरान् माणिनो घातयन्ति । नहि-चीतरागाणां सावधा सपर्या समुचिता, 'एस खलु गंधे इत्यादिवचनेन सरिम्माणामस्मिन्नेवागमे तैः साक्षात् प्रतिपिद्धत्वात् । नहि तत्तत्त्यागिम्यस्तत्तत्यक्तद्रव्यसमर्पणं तुष्टिकरं भवतीति । नहि लोके मधमांस त्यागिभ्यो मद्यमांससमर्पणं तत्परितोपाय जायते । अलं बहुना ! हरितकन्दमूलादित्यागिनः श्रावका अपि न हरितकन्दमूलादिसमर्पणेन संतुष्यन्तीति विचारयन्तु मनीषिणः ॥ सू०५॥
__ अथ सुधर्मा स्वामी जम्यूस्वामिनं जगाद-'तत्य.' इत्यादि। वन्दनवार बांधकर, प्रतिमा पर सचित्त पत्ते, फूल आदि चढाकर, सचित्त नारियल, दाडिम, आम आदि नैवेद्य के उपचार से वनस्पति को हिंसा करते हुए वे वनस्पति-आश्रित भनेक प्रकार के स-स्थावर जीवों का घात करवाते हैं । चीतराग देव की पूजा सावध होना उचित्त नहीं है । 'एस खलु गंथे. इत्यादि कथन द्वारा इसी आगम में समस्त आरंभों का वीतराग भगवान्ने साक्षात् निषेध किया है । जो पुरुष जिस वस्तु का त्यागी है, उसकी तुष्टि उस वस्तु को अर्पित करने से नहीं हो सकती । लोक में मथ-मांस का त्याग करने वालों को मघ-मांस की भेंट संतोषजनक नहीं होती। अधिक क्या कहें ! हरित कंद मूल के त्यागी श्रावक भी हरित कन्द मूल की भेंट से प्रसन्न नहीं होते हैं । बुद्धिमान् पुरुष स्वयं विचार करलें ॥ सू० ५॥
सुधर्मा स्वामी जम्बूस्वामी से कहते हैं-'तत्थ.' इत्यादि ।
વંદનવાર બાંધીને, પ્રતિમા ઉપર સચિત્ત પાંદડા, ફૂલ આદિચઢાવીને, સચિત્ત નાળિએર, દાડમ, આંબા આદિ વિઘતા ઉપચારથી વનરપતિની હિંસા કરીને તે વનસ્પતિ–આશ્રિત અનેક પ્રકારના ત્રાસ-સ્થાવર જીવેને ઘાત કરાવે છે. વીતરાગદેવની પૂજા સાદ્ય હોય ते योग्य नथी. 'एस खलु गंथे.' त्या ४थन द्वारा भी माममा तमाम सभा• રમેને વીતરાગ ભગવાને સાક્ષાત્ નિષેધ કર્યો છે. જે પુરુષ જે વસ્તુના ત્યાગી છે, તેની પ્રસન્નતા તે વસ્તુને અર્પણ કરવાથી થઈ શકતી નથી. લોકમાં મધ-માંસના ત્યાગી-ત્યાગ કરવાવાળાને મધ-માંસની ભેટ સંતોષ ઉત્પન્ન કરતી નથી, અધિક છે કહીએ! લીલા કંદમૂળના ત્યાગી શ્રાવક પણ લીલા કન્દમૂળની ભેટથી પ્રસન્ન થતા નથી તે બુદ્ધિમાન પુરુષ પોતે વિચાર કરી લીએ. | સૂત્ર પણ
अपभी स्वामी सम्पू स्वाभान ४ छ-'तत्थ.' त्यात.