________________
आचारचिन्तामणि-टीका अध्य० १ उ. ४ सू. ७ अग्निकायोपभोगः ५६९ अन्यैर्वा अग्निशस्त्र समारम्भयति उद्योजयति । अन्यान् वा अग्निशस्त्रं समारभमाणान् समनुजानाति अनुमोदयति । तद अग्निकायसमारम्भणं, तस्य अग्निकायसमारम्भणं कुर्वतः, कारयितुः, अनुमोदयितुश्च, अहिताय भवति, तथा तत्, तस्य अयोधये सम्यक्त्वाकामाय, भवति ॥ मू० ७ ॥
येन तु तीर्घवरादिसमीपेऽग्निकायजीवस्वरूप परिमातं स एवं विभावयतीत्याह ___-'से ते.' इत्यादि।
से तं संयुज्झमाणे आयाणीय समुट्ठाय सोचा खलु भगवओ अणगाराणं वा अंतिए, इहमेगेसि णायं भवइ-एस खलु गंथे, एस खलु मोहे, एस खलु मारे, एस खलु णरए, इचत्य गढिए लोए जमिणं विरूवरूवेहिं सत्यहि
भावरूप अग्निशस्त्र का आरंभ करता है, दूसरों से आरंभ करवाता है और आरंभ करने वालों की अनुमोदना करता है। वह अग्निकाय का आरंभ, करने, कराने और अनुमोदन करने वाले के अहित और सम्यक्त्व की अप्राप्ति के लिए होता है । सू० ७ ॥
जिस ने तीथकर आदि से अग्निकाय का स्वरूप समझ लिया है वह इस प्रकार विचार करता है:-'से तं.' इत्यादि ।
मूलार्थ--जो पुरुष तीर्थकर भगवान् या उनके अनगारों से उपदेश सुनकर चारित्र अङ्गीकार कर के विचरता है, वह इस प्रकार सोचता है-संसार में किन्हीं-किन्हीं को ही यह ज्ञान होता है कि यह ग्रंथ है, यह मोह है, यह मार है, यह नरक है। આરંભ કરે છે. બીજા પાસે આરંભ કરાવે છે, અને આરંભ કરવાવાળાને અનુમોદન આપે છે–આ અનિકાયનો આરંભ કરનાર, કરાવનાર અને કરનારને અનુદન આપનારના અહિત અને સમ્યક્ત્વની અપ્રાપ્તિ માટે થાય છે. (સ. ૭)
જેણે તીર્થંકર આદિ પાસેથી અગ્નિકાયનું સ્વરૂપ સમજી લીધું છે, તે આ प्रभार दिया२ ४२ छ:-'सेतं' छत्यादि.
મૂલાર્થ-જે પુરુષ તીર્થકર ભગવાન અથવા તે તેમને અણગાર પાસેથી ઉપદેશ સાંભળી ચારિત્ર અંગીકાર કરીને વિચારે છે–તે આ પ્રમાણે વિચારે છે કે –સંસારમાં કઈ-કઈને જ આ જાણવામાં હોય છે કે-આ ગ્રંથ છે, આ મોહ છે, આ માર-મૃત્યુ છે.
प्र. आ.-७२