Page Text
________________
परिशिष्ट-४
८७
णाणातितियस्स पासे ठिता पासत्थी, सरीरोवकरणब(पा)उसा णिच्चं सुक्किल्लवासपरिहरित्ता विचिट्ठइ त्ति । लोगेण से णामं 'कयं पंडरज्ज' त्ति । सा य विज्जा-मंत-वसीकरणुच्चाटणकोउएसु य कुसला जणेसु पउंज्जति । जणो य से पणयसिरो कयंजलितो चिट्ठति । अद्धवयातिकंता वेरग्गमुवगता गुरुं विण्णवेति-"आलोयणं पयत्थामि" त्ति । आलोइए पुणो विण्णवेति-"ण दीहं कालं पवज्जं काउं समत्था" । ताहे गुरुहिं अप्पं कालं परिकम्मवेत्ता विज्जामंतादियं सव्वं छड्डावेत्ता "परिण्ण" त्ति अणसणगं पच्चक्खायं । आयरिएहिं उभयवग्गो वि वारितो ण लोगस्स कहेयव्वं । ताहे सा भत्ते पच्चक्खाते जहा पुव्वं बहुजणपरिवुडा अच्छिता इयाणि न तहा अच्छति, अप्पसाहुसाहुणिपरिवारा चिट्ठइ। ताहे से अरती कज्जति । ततो ताए लोगवसीकरणविज्जा मणसा आवाहिता । ताहे जणो पुप्फधूवगंधहत्थो अलंकितविभूसितो वंदवदेहिं । उभयवग्गो पुच्छित्तो-किं ते जणस्स अक्खायं ? ते भणंति-"ण व" त्ति । सा पुच्छित्ता भणति-मम विज्जाए अभिओइयं एति । गुरुहिं भणिता-"ण वट्टति" त्ति । ताहे पडिक्कंता । सयं ठितो लोगो आगंतु । एवं तओ वारा सम्म पडिक्कंता, चउत्थवाराते पुच्छिता ण सम्ममाउट्टा भणति य–पुव्वब्भासाऽहुणा आगच्छंति ॥३१९८।।
अपडिक्कमसोहम्मे, अभिउग्गा देवसक्कओसरणे ।
हत्थिणि वाउसग्गे, गोयम-पुच्छा तु वागरणा ॥३१९९॥
अणालोएउं कालगता सोहम्मे एरावणस्स अग्गमहिसी जाता । ताहे सा भगवतो वद्धमाणस्स समोसरणे आगता, धम्मकहावसाणे हत्थिणिरूवं काउं भगवतो पुरतो ठिच्चा महतासद्देण वातं कम्म करेति । ताहे भगवं गोयमो जाणगपुच्छं पुच्छति । भगवया पुव्वभवो से वागरितो । मा अण्णो वि को ति साहु साहुणी वा मायं काहिती, तेणेयाए वायकम्मं कतं, भगवता वागरियं । तम्हा एरिसी माया दुरंता ण कायव्वा । लोभे इमं उदाहरणं-“लुद्धणंदी" अहवा "अज्जमंगू"
महुरा मंगू आगम बहुसुय वेरग्ग सड्डपूया य ।
सातादि-लोभ-णितिए, मरणे जीहाइ णिद्धमणे ॥३२००॥
अज्जमंगू आयरिया बहुस्सुया अज्झागमा बहुसिस्सपरिवारा उज्जयविहारिणो ते विहरंता महुरं णगरी गता । ते "वेरग्गिय" त्ति काउं सड्डेहिं वत्थातिएहिं पूइता, खीर-दधि-घय-गुलातिएहिं दिणे दिणे पज्जतिएण पडिलाभयंति । सो आयरिओ लोभेण सातासोक्खपडिबद्धो ण विहरति । णितिओ जातो । सेसा साधू विहरिता । सो वि अणालोइयपडिकंतो विराहियसामण्णो वंतरो णिद्धम्मणा जक्खो जातो । तेण य पदेसेण जदा साहू णिग्गमण-पवेसं करेंति, ताहे सो जक्खो पडिमं अणुपविसित्ता महापमाणं जीहं णिल्लालेति । साहूहिं पुच्छितो भणति-अहं सायासोक्खपडिबद्धो जीहादोसेण अप्पड्डिओ इह णिद्धम्मणाओ भोमज्जे णगरे वंतरो जातो, तुज्झ पडिबोहणत्थमिहागतो तं मा तुब्भे एवं काहिह । अण्णे कहेंति-जदा साहू भुंजंति तदा सो महप्पमाणं हत्थं सव्वालंकारं विउव्विऊण गवक्खदारेण साधूण पुरतो पसारेति । साहूहिं पुच्छितो भणाति-सो हं अज्जमंगू इड्डिरसपमादगरुओ मरिऊण णिद्धमणे जक्खो जातो, तं मा कोइ तुब्भे एवं लोभदोसं करेज्ज ॥३२००॥ एवं कसायदोसे णाउं पज्जोसवणासु अप्पणो परस्स वा सव्वकसायाण उवसमणं कायव्वं । इमं च वासासु कायव्वं
| SR No. | 009260 |
| Book Title | Kalpniryukti |
| Original Sutra Author | Bhadrabahusuri |
| Author | Manikyashekharsuri, Vairagyarativijay |
| Publisher | Shrutbhuvan Sansodhan Kendra |
| Publication Year | 2014 |
| Total Pages | 137 |
| Language | Sanskrit, Hindi |
| Classification | Book_Devnagari & agam_kalpsutra |
| File Size | 3 MB |