________________
એકાંત હિતેચ્છુ, પરોપકારમાં જ તત્પર, દોષની ક્ષમા કરવાવાળા, નિર્દોષ માર્ગે ચાલવાવાળા અને અનેક ગુણોના વાસભુવન સરખા ગુરુમહારાજ ફરીને આપણને દર્શન દેશે નહીં. અહો કરાળ કાળ ! તારી ગતિ દુરતિક્રમ છે. તારી પાસે પ્રાણીમાત્ર નિરૂપાય છે. તેં આવા મહાપુરુષને લઈ જઈને અમારી સાથે પૂરી દુશ્મનાઈ કરી છે, પરંતુ અમે પણ તારા હુકમને તાબે રહેનારા હોવાથી તને કાંઈ કરી શકીએ એમ નથી. હે કાળ ! તને આમ કરવું ઘટિત નહોતું. આ મહાપુરુષના આ દુનિયા ઉપર વધારે ટકવાથી અનેક શુભ પ્રકારના લાભ હતા. અનેક જીવોને તેમના ઉપદેશ વડે સંસારસમુદ્ર તરવો હેલો થઈ જાય તેમ હતું. તેમના પ્રત્યક્ષ ચરિત્રને અનુસરવાથી અનેક પ્રાણી કર્મજન્ય ભારને તજી દઈને હળુકર્મી થાય તેમ હતું. એવા પુરુષને લઈ જવાથી તને શું લાભ થયો ? પરંતુ તું કોઈનું સારું જોઈ શકતો ન હોય એમ જણાય છે. તું રંગમાં ભંગ કરે છે, લગ્નમાં વિઘ્ન નાખે છે અને સુખમાં ઝેર ભેળવે છે ! તારી ગતિ અસરાળ છે, પણ એમાં તારો દોષ નથી. ફોગટ જ અમે તને ઠપકો આપીએ છીએ, અમારા કર્મનો જ તેમાં દોષ છે. અમે ભાગ્યહીન, તેમાં કોઈ શું કરે ? અમારાં પુણ્ય જ ઓછાં ત્યાં બીજાનો શો વાંક ? અમે જ સંસારના મોહમાં ડુબેલા ત્યાં બીજાની શી ભૂલ ? ખરેખર એમાં તારો કાંઈ જ દોષ નથી.”
८०
