________________
૧ આત્મા છે, ૨ તે નિત્ય છે
શેતાન પોતાને ભગવાન તરીકે જુએ તે બરોબર નથી..
મહાસાત્વિક આત્માઓ પોતાને પૂર્ણ સ્વરૂપે નિહાળે તે વાત બરોબર છે. આપણા જેવા નબળા આત્માઓએ પોતાને શૂન્યસ્વરૂપે જ નીહાળવા જોઈએ.
જ્યારે પોતાનું જીવન ઘણા બધા દોષોથી ખદબદી રહેલું દેખાય છે ત્યારે પોતાને પૂર્ણા (શિવ)સ્વરૂપે જોવું એ જરા ય બરાબર નથી. આમાં તો દંભ અને અહંકાર વકરી જશે. આ વાત રમણ મહર્ષિએ પણ કરીને લાલબત્તી ધરી છે.
જ્યારે હું (જીવ) “શૂન્ય' જ છું તો શા માટે ‘પૂર્ણ'નું ધ્યાન ધરવું ? જ્યારે હું ‘ઝીરો” જ ત્યારે શા માટે જાતને “હીરો” માનવી ?
શિવસ્વરૂપનું ધ્યાન કાચા પારા જેવું છે. જેને પચે તે જ તે ધ્યાન કરે. ના...શિવદં શિવોડë ન કરો નીવોડર્દ નીવડદું કરો બોલો, અધમાધમ અધિક પતિત, મુજ સમ અવર ન કોઈ... “બોલો, મુજ સરીખા મેવાસીને પ્રભુ! જો તું તારે તારક તો જાણું ખરો, જૂઠું બિરુદ શું ધારે ?”
બોલો, “મને બચાવો, બચાવો.. દોષોના હુમલાઓથી હું બરબાદ થઈ ગયો છું.”
આપણા જીવસ્વરૂપના કામ, ક્રોધાદિ દોષો આપણે ધારીએ છીએ તેવા મામૂલી નથી.. તે ખૂબ વિરાટ છે, ભયાનક છે, તેમને અણુ જેટલા માનવાની ભૂલ ન કરો કેમકે તે મેરુ જેટલા છે.
હાથી પોતાનું મોં તળાવના સ્થિર પાણીમાં પ્રતિબિંબિત થયેલું જોઈને ગભરાઈ જાય છે. આપણો ભૂતકાળ એટંલો બધો બિહામણો હશે કે તે તરફ જોતાં ચીસ નીકળી જાય.
ભૂતકાળરૂપી કબાટમાં કેટલા ય ભયંકર દોષોના હાડપિંજરો ભરેલા પડયા છે !
યુધિષ્ઠિરે અંતિમ દિવસોમાં પોતાના દ્વારા થયેલી સત્તાભૂખ, યુદ્ધસંહાર વગેરે ભૂલો ઉપર અધોર પશ્ચાત્તાપ કર્યો હતો.
લક્ષ્મણ પ્રત્યેના સ્નેહરાગને કાતિલ સ્વરૂપે જોઈને રામ (તદ્ભવોલગામી) પોતાને અભવી માનતા હતા.
બહુ મોટા ધર્માત્મા વસ્તુપાળે અંતસમયમાં કહ્યું હતું કે, “હું જિનધર્મને પામીને ય માનવભવ હારી ગયો છું.”
