________________
ભારતદેશની પ્રજાની ઉત્તરોત્તર વધતી જતી બરબાદીના મૂળમાં આ સંખ્યાસુર છે. આજના બુદ્ધિજીવી વર્ગે બહુમતીમાં ભગવાન શોધ્યો છે, માન્યો છે અને તેને પૂજ્યો છે. આ એક જ ભયાનક ભૂલ ભારતીય પ્રજાને સર્વનાશની ખાઈ તરફ ઢસડી રહી છે.
અભણો, ગરીબો, પછાતો, લુચ્ચાઓ, સત્ત્વહીનોની જ હંમેશ સર્વકાળમાં બહુમતી હોય. આ કક્ષામાં વિચારોની ગુણવત્તા અત્યંત ઓછી હોય. તેમનામાં દીર્ધદષ્ટિ સામાન્યતઃ તો ન જ હોય. આવા લોકોના મત ઉપર જ જો નિર્ણય કરવાનો હોય અને તે ભગવાનનો નિર્ણય ગણાતો હોય તો એના જેવી મૂર્ખતા જગતમાં બીજી કોઈ નહિ હોય. આ રીતે જે નિર્ણયો લેવાતા ગયા છે તેણે ભારતમાં ભયાનક અંધાધૂંધી પેદા કરવાની પૂર્વભૂમિકા તૈયાર કરી લીધી છે.
અયોગ્યને વધુ યોગ્ય, અપાત્રને વધુ પાત્ર માનવાના પરિણામે તે અયોગ્યાદિને અજીર્ણ પેદા થાય છે. એ દેશ, પ્રજા, સંસ્કૃતિ અને ધર્મ- બધાયના ગૌરવોને ખંડિત કરીને ખતમ કરી નાંખતું હોય
હાથ કરતાં માથાનું મૂલ્ય હંમેશા વધારે છે, પછી ભલે હાથ બે હોય અને માથું એક જ હોય.
સંખ્યાસુર ઉપર નભતી લોકશાહી ખતરનાક આલ્બર્ટ આઈન્સ્ટાઈન કે ગાંધીજી અને રસ્તે ચાલ્યો જતો ચીંથરેહાલ પાગલ-એ બે ય ની આંગળીનું સરખું મૂલ્ય કદાપિ ન હોઈ શકે. જયાં આવું સરખું મૂલ્ય ગણાતું હોય ત્યાં સર્વ ગુણોનું, સઘળાં ગૌરવોનું, સઘળી મર્યાદાઓનું અવમૂલ્યન થયા વિના રહી શકે નહિ.
લોકશાહીનો પ્રાણ જો સંખ્યાસુર હોય તો ખૂબ નિશ્ચિતરૂપે સમજી રાખવું જોઈએ કે એ લોકશાહી જેટલો વધુ સમય જીવે તેટલી પ્રજાની અને સંસ્કૃતિની વધુ ખાનાખરાબી થાય. હા, સરમુખત્યારશાહી દેશોની એક ઝાટકે થઈ જતી ખાનાખરાબીથી તો લોકશાહીથી થતી ખાનાખરાબી ખૂબ જ વધારે હોય, કેમકે લોકશાહીમાં ધીમા તાપે શેકાતી અને તેમાંથી સર્જાતી ખાનાખરાબી હોય.
ખેર, ધર્મમહાસત્તા જ્યારે જાગશે ત્યારે આ સંખ્યાસુર ધરતી ઉપર ચત્તોપાટ થઈને પડેલું માત્ર મડદું જ હશે.
સંતશાહી અને લોકશાહીમાં પાયાનો ફરક છે. સંતશાહીમાં સંતોના વિચારો રાજાઓને માન્ય, પ્રધાનોને માન્ય, રૈયતને માન્ય, શૂદ્ર સહિત સર્વને માન્ય હોય છે. ઉપરથી ઉતરેલો સુંદર વિચાર નીચે-નીચેના સહુને માન્ય થતો જાય.
લોકશાહીમાં નીચેના સ્તરની બહુમતીના જોરે નક્કી કરાયેલો વિચાર ઉપર ઉપરના બુદ્ધિમાન સ્તરોને માન્ય કરવો પડે, અન્યથા તેમની ખુરશી ઉલળી જાય.
ઉપરથી ઊતરતો સારો વિચાર જ્યાં સર્વમાન્ય બને તે સંતશાસન અને નીચેથી ઉપર જતો હલકો વિચાર સર્વમાન્ય કરવો પડે તે લોકશાસન.
આથી જ લોકશાહી ટોળાશાહીમાં રૂપાન્તર પામીને ગુંડાશાહીએ જઈ અટકી છે. એના કરતાં સંતોની કે સજજનોની સરમુખત્યારશાહી અત્યન્ત સારી ગણાય.
ક્યો ડાહ્યો રાષ્ટ્રભક્ત ગાંધીજીને ડિક્રેટરશિપ આપવા સાથે રાજ કરવા દેવાની ના પાડત? જે ઘરમાં સારા વડીલનું શાસન-સરમુખત્યારી શાસન-છે તે જ ઘર બધી રીતે સમૃદ્ધ બને છે. જ્યાં આજે જ ઊગી નીકળેલા છોકરડાંઓની બહુમતીના વિચારે બાપાઓને અને દાદા-દાદીને ચાલવાની ફરજ પડે છે એ ઘર ટૂંક સમયમાં જ કુસંપાદિનો ભોગ બનીને ઊડી જાય છે.
શ્રીકૃષ્ણ રાજા પાંડુને પોતાની સાથે આવવા અને પુત્રોની સાથે રહેવા માટે વિનંતી કરી પણ ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨
૯૭