________________
સહુને જણાવીશ કે હવે તો સહુ મોક્ષલક્ષી ધર્મના શરણે જ રહેજો. આ સિવાય સુખ, શાન્તિ, પ્રેમ,
સંપ વગેરે ક્યાંય શોધ્યા જડે તેમ નથી.
આજનું શિક્ષણ, આજની સંપત્તિ અને આજનું યૌવન કારમું અજીર્ણ પામેલા છે. આવા જોખમી સમયમાં જો જીવન જીવવાની કળાને શીખવતા ધર્મતત્ત્વને શરણે નહિ જવાય તો મહામૂલું માનવજીવન હાથતાળી દઈને છટકી જશે. જ્યાંથી ભારે મુસીબતે બહાર નીકળ્યા છીએ તે પશુયોનિમાં બહુ સહેલાઈથી ચાલ્યા જવું પડશે અને તે ય અનંતકાળ માટે.
ગંધમાદન પર્વતે પ્રયાણ યુધિષ્ઠિરની સમજાવટથી વડીલ-ભક્ત સઘળા પાંડવો વગેરે તથા પુત્ર-ભક્તા કુન્તી પણ શાન્ત થઈ ગયા.
ત્યાર પછી યુધિષ્ઠિરે સહુને કહ્યું કે, “આ દ્વૈતવનમાં આપણા નિવાસની દુર્યોધનને ખબર પડી ગઈ છે એટલે તે આપણને અહીં રંજાડવાની કોશિશ કરશે. હાલ આપણે તેવા કોઈ સંઘર્ષમાં ઉતરવું નથી માટે આપણે આ સ્થળ બદલી નાંખીએ. અહીંથી થોડેક દૂર ગંધમાદન નામનો પર્વત છે ત્યાં રહેવા માટે ચાલ્યા જઈએ.”
બધાએ યુધિષ્ઠિરની વાતનો સ્વીકાર કરીને બીજે દિ' પ્રયાણ શરૂ કરી દીધું. રસ્તામાં જેટલા તીર્થો આવ્યા ત્યાં રોકાઈને ખૂબ ભાવથી પ્રભુભક્તિ કરી. જેટલા આકાશગામી ચારણમુનિવરો વગેરે મળ્યા તેમના દર્શનાદિ કરીને તેઓ કૃતાર્થ બનવા લાગ્યા.
એક દિવસ સહુ ગંધમાદન પર્વતે આવી ગયા. ત્યાં યોગ્ય સ્થળ શોધીને આશ્રમ જેવું બનાવીને રોકાણ કર્યું.
‘રાજાધિરાજોને પણ જે સુખ મળતું નથી એ સુખ સર્વ સાંસારિક ઉપાધિઓથી મુક્ત સંસારત્યાગીઓને મળે છે' એ શાસ્ત્રવાણીને પાંડવોએ પોતાના જીવનમાં સાક્ષાત્ અનુભવી. અહીં તેઓના હૈયાં નૈસર્ગિક તેમજ ધાર્મિક આનંદથી એટલા છલકાતા હતા કે તેઓ રાજવૈભવની ખામીને સાવ વીસરી તો ગયા પણ તે રાજવૈભવને તુચ્છ માનવા લાગ્યા.
ઈન્દ્ર અને અર્જુન વચ્ચે મૈત્રી તે દિવસોમાં અર્જુનને અચાનક ખબર પડી કે ગંધમાદન પર્વતથી નજીકમાં જ ઇન્દ્રકીલ નામનો પર્વત છે, જ્યાં ઇન્દ્ર પોતાની પટરાણી શચીની સાથે હંમેશાં ક્રીડા કરવા આવે છે.
અર્જુને એક વા૨ તે જ પર્વત ઉપર ખેચરવિદ્યા સાધી હતી. તેનું પુનરાવર્તન કરીને નવું બળ પામવાની અર્જુનને ઈચ્છા થઈ. તેણે યુધિષ્ઠિર પાસે તે અંગેની આજ્ઞા અને તેમાં સફળતા પામવા માટેના આશીર્વાદ માંગ્યા.
યુધિષ્ઠિરે સર્વ સ્વજનો સહિત અર્જુનને ભાવભરી વિદાય આપી.
ઇન્દ્રકીલ પર્વત ઉપર અર્જુને એક તીર્થ જોયું. ત્યાં જિનાલયમાં અઠ્ઠમનું તપ કરીને તેણે વિદ્યા ભણવાનું કાર્ય કર્યું. આથી તેનો અધિષ્ઠાયક દેવ પ્રસન્ન થઈને પ્રત્યક્ષ થયો. અર્જુને કહ્યું, “મને જ્યારે પણ જરૂર પડે ત્યારે હું તમારું સ્મરણ કરીશ. તમારે તરત મને સહાય કરવા માટે હાજર થવું.”
‘તથાસ્તુ’ કહીને ખેચર વિદાય થયો.
ત્યાર બાદ અર્જુન અને ઇન્દ્રનું મિલન થયું. બે ય વચ્ચે પિતા-પુત્ર જેવો સંબંધ થઈ ગયો. ઈન્દ્ર અર્જુનને પોતાની નગરીમાં લઈ ગયો. ત્યાં તેની ખૂબ આગતાસ્વાગતા કરી. ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨
૨૭