________________
હાય, કેવો સગપણનો સ્નેહ ! જેને લીધે દેખાતા મિત્રોને મોતના ઘાટ ઉતારી દેવાની યોજનાઓ પણ ઘડાય છે.
અર્જુનને હણવાની કર્ણની પ્રતિજ્ઞા યુદ્ધના સત્તરમા દિવસનું પ્રભાત થયું. કર્ણ પ્રતિજ્ઞા કરી ચૂક્યો હતો કે, “જો આજે અર્જુનને હણું નહિ તો સાંજે અગ્નિપ્રવેશ કરું.”
અને યુદ્ધ શરૂ થયું. આજે કર્ણ પાંડવસૈનિકો માટે સાક્ષાત્ યમરાજના સ્વરૂપમાં દેખાતો હતો. શત્રુપક્ષના સૈન્યનો ખુરદો બોલાવતો તે એક વાર બૂમો પાડવા લાગ્યો કે, “અર્જુન ક્યાં છે? ઓ અર્જુન ! જ્યાં હોય ત્યાંથી મારી સામે આવ. મારા બાણો તારું લોહી પીવા તલસી રહ્યા છે.”
આ શબ્દો સાંભળીને સારથિ મદ્રરાજ તેને કહેવા લાગ્યા, “અરે કર્ણ! આમ પાગલની જેમ કાંઈ બૂમો પડાતી હશે? વળી દેવો ય જેને હણી શકે તેમ નથી તેને હણવાની પ્રતિજ્ઞા કરીને તું તને જ હણી ચૂક્યો છે.
હં, પેલા દ્વૈતવનમાં દુર્યોધન પકડાયો ત્યારે તું ભાગી છૂટ્યો હતો તે તને યાદ છે ? વિરાટ નગરીમાં ગાયો હરવા જતાં અર્જુન સામે મુકાબલો કરતાં તારી શી વલે થઈ હતી તે ભૂલી ગયો ? મને તો લાગે છે કે આજે અર્જુન જ તને હણી નાંખશે. લે, આ જો. આ આવી રહ્યો છે; અર્જુનનો રથ.” એમ કહીને મદ્રરાજે કર્ણને અર્જુન દેખાડ્યો.
કર્ણ-યુધિષ્ઠિરનું યુદ્ધ અને યુધિષ્ઠિર ઘાયલા કર્ણ જ્યારે અર્જુન તરફ ધસમસવા માટે સૈનિકોનો કચ્ચરઘાણ બોલાવીને રસ્તો સાફ કરતો હતો ત્યાં તેની સામે યુધિષ્ઠિર આવી ગયો. બે વચ્ચે ભયંકર તુમુલ યુદ્ધ જામ્યું. તેમાં એક વાર કર્ણના બાણોથી યુધિષ્ઠિર એવો ઘાયલ થયો કે તેણે પ્રતિકાર કરવાની શક્તિ ગુમાવી દીધી.
- કૃષ્ણની આગઝરતી પ્રેરણા એ જોઈને શ્રીકૃષ્ણ અર્જુનને કહ્યું, “ઓ અર્જુન ! આ જો; તારો જયેષ્ઠ બંધુ તારી હાજરીમાં મરવાની તૈયારી કરી રહ્યો છે. ક્યાં ગયું તારું યુદ્ધકૌશલ્ય ? ક્યાં ગયો તારો ભ્રાતૃપ્રેમ ? ક્યાં ગયું તારું પૌરુષ? તારા જીવતાં શું યુધિષ્ઠિર મરશે? અને તેને મારનારો જીવતો રહેશે ? અરે ! માતા કુન્તીએ તારી જગ્યાએ કોઈ છોકરીને જન્મ આપ્યો હોત તો તે પણ મોટાભાઈ યુધિષ્ઠિરને ઘાયલ કરનાર શત્રુ ઉપર તૂટી પડી હોત અને તેને ખતમ કરીને જ રહી હોત. પણ અફસોસ ! કુન્તીએ તારા જેવા નિર્માલ્યને જન્મ આપ્યો છે.
શ્રીકૃષ્ણના આગઝરતા શબ્દોએ અર્જુનને નખશીશ સળગાવી દીધો. એનું ક્ષત્રિય લોહી ઉકળી પડ્યું. શ્રીકૃષ્ણને એ જ જોઈતું હતું.
અર્જુન અને કર્ણનું તુમુલ યુદ્ધ અને...અર્જુન કર્ણ ઉપર ત્રાટક્યો. બન્ને વીર બાણાવલીઓની અવર્ણનીય બાણવર્ષા જોઈને આકાશના વિદ્યાધરો પણ આભા થઈ ગયા.
એ વખતે પોતાના પિતાને મદદ કરવા માટે કર્ણનો પુત્ર વૃષસેન અર્જુનની સામે આવ્યો. અર્જુનને પોતાના પુત્ર અભિમન્યુનો વધ યાદ આવ્યો. એનું લોહી ગરમ થઈ ગયું. તેણે એક જ બાણથી વૃષસેનનું મસ્તક ઉડાવી દીધું.
પુત્રમૃત્યુથી કર્ણ અત્યંત ક્રોધે ભરાયો. બે ની વચ્ચે ભયાનક સંઘર્ષ શરૂ થયો.
કર્ષે પન્નગાસ્ત્ર છોડીને સર્પો છોડી મૂક્યા તો અર્જુને ગરુડાસ્ત્ર છોડીને ગરુડો છોડ્યા. ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨
૧૫૫