________________ શ્રી હેમચંદ્ર સૂરિમહારાજે પણ કહ્યું હતું કે શ્રોતા શ્રાદ્ધ હોય અને વક્તા સુધી હોય - વિદ્વાન હોય તો આ કલિકાળમાં પણ ભગવાનનું એકચ્છત્રી શાસન ચલાવી શકાય. ભગવાનનું રૂપ કરીને આવ્યો છતાં સુલસીશ્રાવિકા ન આવી. આ તો કહે કે વાત તો ભગવાનની જ કરે છે, માટે વ્યાખ્યાનમાં જઇએ છીએ.... પછી ભલે ને ગુરુની આજ્ઞામાં ન હોય, ગચ્છમાં ન હોય : આવું ચાલે ? દીક્ષા લેતી વખતે એટલું ધ્યાન રાખવું કે જે પોતાના ગુરુની આજ્ઞામાં હોય તેની પાસે દીક્ષા લેવી. જેઓ પોતે પોતાના ગુરુની આજ્ઞામાં રહેતા ન હોય તેઓ ગુરુ બનવા મહેનત કરે એ વ્યાજબી નથી. દીક્ષા આપતી વખતે માર્ગના અનુયાયી બનાવવાની ભાવના હોવી જોઇએ. પંચવસ્તુમાં કહ્યું છે કે પર્ષદાપૂરણ માટે દીક્ષા નથી આપવાની. ભગવાનની આશા સમજીને એ રીતે પ્રવૃત્તિ કર્યા વિના નિસ્તાર નહિ જ થાય. અંબડ તાપસે સુલસાની પરીક્ષા કરીને જયારે ‘ભગવાને ધર્મલાભ કહેવડાવ્યો છે એમ જણાવ્યું ત્યારે સુલસીશ્રાવિકાનું આખું શરીર રોમાંચિત થઇ ગયું. આનું નામ સમ્યકત્વની નિશ્ચલતા. - આ રીતે જ્ઞાન અને ક્રિયા બશે નયને પ્રમાણ માનીને જે સિદ્ધાંતી - જિનશાસનનો અનુયાયી - જ્ઞાનવંત બની અપ્રમત્તપણે સાધના કરે તે મોક્ષ પામ્યા વિના ન રહે. આ રીતે સડસઠ બોલને વિચારી જે સમ્યક્ત્વગુણની આરાધના કરે છે એ પોતાના રાગદ્વેષાદિ દોષોને ટાળીને સમભાવના સુખને અનુભવીને મોક્ષની નજીક પહોંચે છે. આપણે ખરાબ બનતા હોઈએ તો સુખની લાલચ અને દુ:ખના દ્વેષના કારણે, જો સુખ ઉપાદેય ન લાગે અને દુ:ખ હેય ન લાગે તો તેવા સમકિતીજેવો સારો માણસ આ દુનિયામાં કોઇ નથી. આથી જ કહ્યું છે કે જેનું મન સમ્યકત્વમાં નિશ્ચલ હોય તેની તુલના કોઈની સાથે થઇ શકે એવી નથી. આ રીતે શ્રી યશોવિજયજી મહારાજાનું વચન છે. એને અનુસાર આ સડસઠ બોલને સમ્યફ રીતે પામવા અને પામીને તેના ફળસ્વરૂપ સર્વવિરતિધર્મને સ્વીકારીને તેને પૂર્ણપણે આરાધવા આપણે સૌ પ્રયત્નશીલ બની રહીએ એ જ એક અભિલાષા. શ્રી સમકિતના સડસઠ બોલની સજઝાય 172
