________________
સર્વવિરતિધર્મની કઠોર સાધના કરનારા મહાત્માઓ પણ આ સામાન્યધર્મના પાલનની ઉપેક્ષાના કારણે સિદ્ધિથી વંચિત રહે છે. વિકથાનો રસ ખરેખર જ ભયંકર છે. પરકથા એક પ્રકારની વિકથા જ છે. એમાં પણ પરના અભિભવવાળી પરકથા તો મહાભયંકર છે. કોઈ પણ રીતે એનો ત્યાગ કરવાનું મુમુક્ષુ આત્માઓ માટે અનિવાર્ય છે.
શ્લોકના અને ‘શ્રતે વાડસન્તોષ:' -આ પદથી સાતમા સામાન્યધર્મનું વર્ણન કર્યું છે. ઉપર જણાવ્યા મુજબ પરકથાથી નિવૃત્ત મુમુક્ષુજનોને લોકોત્તરધર્મની પ્રાપ્તિ માટે પરમતારક પૂ. ગુરુદેવાદિ પાસે ધર્મશ્રવણ કરવાનું સદ્ભાગ્ય પ્રાપ્ત થાય છે. સામાન્યધર્મના આચરણથી વિશિષ્ટ લોકોત્તર ધર્મની પ્રાપ્તિ માટે પરમતારક ધર્મનું શ્રવણ એ એક અદ્ભુત સાધન છે. ભવનિસ્તારક પરમતારક ગુરુદેવશ્રી પાસે જે તત્ત્વ સાંભળવા મળતું હોય તો પુસ્તકવાંચનાદિથી તત્ત્વજ્ઞાન મેળવવાની ઈચ્છા કરવાનું ખરી રીતે કોઈ કારણ નથી. તત્ત્વજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ તત્ત્વશ્રવણથી કરવાના બદલે પોતાની મેળે ગ્રંથવાંચનાદિથી જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરવાની ભાવનામાં ગુરુનિરપેક્ષતા જણાતી હોય છે, જે કોઈ પણ રીતે હિતાવહ નથી. વર્તમાનની અધ્યયન-અધ્યાપનની પદ્ધતિ એ રીતે વિચારીએ તો બહુ લાભદાયક નથી. ખૂબ સૂક્ષ્મદષ્ટિએ વિચારીએ તો થોડી અહિતકારિણી પણ લાગ્યા વિના નહિ રહે. જ્ઞાનની સાથે ગુરુની સાપેક્ષતા પણ વધવી જોઈએ, એના બદલે ગુરુનિરપેક્ષતા વધે તો એનું કારણ શોધી લેવું જોઈએ. ખૂબ જ વિચિત્ર પરિસ્થિતિ
(૩૩)
